تولستوی و مبل بنفش

درباره‌ی این کتاب:

داستان کتاب درباره‌ی زنی است که در روز تولدش تصمیم می‌گیرد در آن سال، روزی یک کتاب بخواند. شاید خواندن این حرف آنقدرها هم عجیب به نظر نیاید ولی وقتی که خوب به آن فکر کنید متوجه می‌شوید که خواندن یک کتاب در روز به هیچ عنوان کار ساده ای نیست و عوامل زیادی هستند که ممکن است ما را از رسیدن به این هدف بازدارند. به طور خلاصه، کاری است که حتی کتاب خوان‌های حرفه‌ای هم ترجیح می‌دهند به سراغش نروند. با این حال، نینا سنکویچ، یعنی شخصیت اصلی کتاب، سرسختانه بر تصمیمش باقی می‌ماند و نه تنها مصرانه روزی یک کتاب می‌خواند، بلکه در وبلاگش درباره‌ی کتابی که در آن روز خوانده است مطلبی هم می‌نویسد.

اگر ادبیات نقش پررنگی در زندگی شما داشته باشد، مسلما بارها پیش آمده است که برای فرار از غم و اندوه به آغوش همیشگی کتاب‌ها پناه برده باشید. شاید یکی از چیزهایی که باعث می‌شود با این کتاب ارتباط بیشتری برقرار کنیم این است که نینا هم درحال دست و پنجه نرم کردن با یکی از دوره‌های سخت زندگی است. او که به تازگی خواهر بزرگ‌ترش را از دست داده است، تصمیم می‌گیرد تا این بار در برابر غم و فقدانی که برایش به وجود آمده است شکست نخورد و در عوض روش متفاوتی برای بازگشت به زندگی عادی در پیش می‌گیرد.

نینا سنکویچ در این کتاب درباره‌ی از دست دادن می‌نویسد، درباره‌ی غم، درباره‌ی بردباری و مهم‌تر از همه درباره‌ی کتاب‌ها، این نجات دهنده‌هایی که بدون آن‌ها شاید تحمل خیلی چیزها دشوار می‌شد. به گمانم می‌توان گفت که این کتاب یک رساله هم هست، رساله‌ای که ما را با دنیایی از نویسندگان و کتاب های جدید آشنا می‌کند و کسی چه می‌داند، شاید یکی از همین نویسنده‌ها تبدیل به نویسنده‌ی موردعلاقه‌ی آینده‌تان شود.

برشی از متن:

“اگرچه خاطرات نمی‌تواند غم را از بین ببرد، یا کسی را که از دست رفته بازگرداند، اما به یاد آوردن تضمین می‌کند که همیشه گذشته را همراه خود داریم؛ لحظه‌های بد و همین طور هم لحظه‌های خیلی خیلی خوب از با هم خندیدن‌ها، با هم غذا خوردن‌ها و با هم گفتن از کتاب‌ها را.”