بزونومیکس

• ‌دربارره نویسنده

برایان دومین، روزنامه‌نگار تحسین‌شده، دبیر همکار در مجله فورچون‌ و مؤسس شرکتی رسانه‌ای است که به مدت سه دهه در آن سمت های مختلف نویسندگی و ویرایش از جمله سردبیر جهانی و دستیار سردبیر را بر عهده داشته است. او که یک روزنامه نگار برنده جوایز است، مقالاتی تحقیقی و همچنین مقالاتی درباره رهبری، سرمایه گذاری، فناوری و محیط زیست تولید کرده است.

او به جز کتاب بزونومیکس، نگارش کتاب «نقشه‌ای برای نجات این سیاره» و همکاری در نگارش کتاب «رسیک‌کن رو ببر: چرا تفکر بلندمدت بهترین استراتژی کوتاه‌مدت شماست» را نیز در کارنامه کاری خود دارد.

• برشی از متن

طراحی محیط شرکت آمازون از دور مثل مجموعه‌ای آسمان خراش‌های نامنظم به‌نظر می‌آید که در سطح مرکز شهر قرار دارند، اما ساخت و چیدمان آنها اصلا اتفاقی نیست. بزوس می‌توانست ساختمان‌های مرکزی‌اش را به یک شرکت غول‌پیکر در بیرون شهر انتقال دهد؛ دقیقا مانند کاری که مایکروسافت، گوگل و اپل انجام دادند، ولی او تصمیم گرفت در شلوغی شهر بماند. مکانی که برای کارکردن ده‌ها هزار متخصص جان فناوری بسیار جذاب است. هرچه شرکت گسترده‌تر می‌شود، به‌راحتی آسمان خراش دیگری را از آن خود می‌کند.

استراتژی پشت املاک بزوس هدف خیلی عمیق‌تری دارد و فقط قصد ایجاد مکانی مقدس برای متخصصان نیست. یکی از نقاط قوت آمازون مدیریت آن به‌صورت یک فدراسیون ملل مستقل است که هر بخش، رهبر و شهروندان جداگانه‌ای دارند. زمانی که در حال انجام مصاحبه‌های مختلف در آمازون بودم، بعضی مواقع مجبور بودم برای دیدن یکی از مدیران اجرایی به چند ساختمان آن‌طرف‌تر بروم. هیچ دفتر مرکزی برای روسای واحدهای گوناگون وجود ندارند. در واقع مدیران اجرایی در سراسر شهر حضور دارند و واحد خود را اداره می‌کنند. به طور قطع بزوس رهبر فدراسیون است و برای تصمیمات مهم حرف او تعیین‌کننده است. ولی افراد قابل‌اعتماد او برای تصمیم‌گیری، سرمایه‌گذاری و دنبال‌کردن نوآوری‌های جدید، آزادی عمل بیشتری نسبت به شرکت‌های امروزی دارند.

این شرایط تا حدودی باور قوی بزوس را نشان می‌دهد که می‌گوید ارتباطات و هماهنگی‌های بیش‌از‌حد بین واحدهای گوناگون روند کار را کند می‌کند. این ایده دقیقا با حرفی که استادان دانشکده کسب‌و‌کار هاروارد می‌زنند، درتضاد است. از نظر منطقی، ارتباطات و هماهنگی‌ها باید کار تیمی را بهبود بخشند و کاری کنند که کارمندان استراتژی شرکت را باور کنند. نتیجه‌گیری بزوس دقیقابرعکس این موضوع بود؛ به‌روز نگه‌داشتن همه افراد در یک پروژه ، زمان انجام آن را طولانی می‌کند.

صفحه 87 و 88 کتاب بزونومیکس