• درباره ی کتاب

«مرگ ایوان ایلیچ» روایت یک قاضی صاحب منصب روسی به نام ایوان ایلیچ است. مردی پر تلاش که تمام زندگی اش را ماشین وار به پیش می برد.او طوری زندگی می کند که گویی تا ابد زنده خواهد بود و هیچ پایانی در کار نیست. بسیار کار می کند، در پی بدست آوردن چیزهاست، اما از هستی خودش غافل است. داستان با مرگ ایوان ایلیچ آغاز می شود، دوستان، آشنایان و خانواده اش در مراسم او گرد آمده اند، هرکس ظاهری اندوهگین به خود گرفته اما تمام آن ها بابت یک چیز خوشحال اند. این که ایوان ایلیچ از دنیا رفته و نه آن ها و بدین ترتیب در پی اشغال جایگاه و منصب و زندگی او هستند. گویا مرگ تنها برای ایوان ایلیچ بوده و برای آنان اتفاق نخواهد افتاد. سپس داستان به عقب باز می گردد، به زندگی ایوان ایلیچ، به غفلت هایش و این که طی حادثه ای سلامتش را از دست می دهد و مرگ را در برابر خویش می بیند. ایوان ایلیچ در همین مسیر میان زندگی تا مرگ، خویشتن را باز می شناسد، معنای زندگی را در می یابد و خود را از نو می آفریند.
این اثر تالستوی، اثری در ستایش زندگی و هستی آدمی ست.

• درباره ی نویسنده

لو نیکلایویچ تالستوی ، نویسنده، فعال سیاسی و اجتماعی اهل روسیه بود. او در خانواده ای برخوردار به دنیا آمد، نخست حقوق خواند و در تلاش بود تا از این راه به رنج کشاورزان پایان دهد. با این حال چندسال بعد حقوق را رها کرد و به ارتش پیوستو در این زمان بود که به صورت جدی آغاز به نوشتن کرد. او همچنین خدمات ارزنده ای برای سیستم آموزشی روسیه به همراه داشت و الفبایی را آموزش داد که سال ها مبنای آموزش کودکان روسی بود. او تاثیر بسیاری بر ادبیات سرزمین خود و جهان گذاشت اما در اوج سرشناسی دچار تغییرات و انقلاب درونی شد، زیرا اوضاع نابسامان روسیه و مردم و ناتوانی او در بهبود اوضاع به سرگشتگی و ناامیدی او انجامید و از ادبیات کناره گرفت و باقی عمر را به کمک به کشاورزان و فرودستان گذراند.

• برشی از متن

آخر چه طور شد که به این جا رسیدم؟ چرا؟ این ممکن نیست! چه طور ممکن است که زندگی این قدر پوچ و بی معنا و پلید باشد. حالا گیرم زندگی اینقدر پوچ و نفرت آور و بی معناست! من چرا باید بمیرم، آن هم با این همه زجر و در این فلاکت؟ این جا چیزی هست که من نمی فهمم!
ناگهان این فکر از ذهنش گذشت که:«شاید من آن طور که شایسته بود زندگی نکرده ام!…