ماهی روی درخت

درباره کتاب ماهی روی درخت:

فکر می کنی اینکه نتونی بخونی و بنویسی چطوری می تونه باشه؟ تازه اونم تا کلاس ششم!

الی یه دختر خیلی باهوش و خلاقه که به اختلال خوانش پریشی دچاره، در نتیجه نه می تونه بخونه نه می تونه بنویسه ولی با کلی حقه و پرت کردن حواس معلماش تونسته یه جوری گولشون بزنه تا بتونه این رازو حفظ کنه، همه ی اونا صرفا فکر می کنن الی خنگه، در حالی که تصورشون خیلی از واقعیت دوره!

همه ی اینا زمانی تغییر میکنه که آقای دنیلز جایگزین معلم فعلیشون میشه و چطور میشه گفت… خب اون خیلی متفاوته. آقای دنیلز به استعدادها و توانایی های بچه ها اهمیت میده و واسه کشف و حل مشکلاتشون تلاش می کنه. اون به جای سیستم خشک معمول مدرسه، بچه هارو با بازی و تست های علمی میسنجه و به الی این امید رو میده که مشکل خوانش پریشیش رو حل کنه.

این کتاب نه تنها برای تقویت اعتماد به نفس بچه ها خیلی مناسبه بلکه می تونه الهام بخش معلم ها، مدیر ها و تمام کسایی باشه که با بچه ها سر و کار دارن، این کتاب تفاوت ها، استعداد ها و توانایی های ناشناخته بچه ها رو به خوبی نشون میده، همچنین جالبه بدونید که ماهی روی درخت پرفروش ترین کتاب نیویورک تایمز، بهترین کتاب سال آمازون و برنده ی جایزه ی اشنایدر هم بوده و حسابی توجه هارو به خودش جلب کرده.

برشی از متن کتاب:

کاش می شد با تاب، توی آسمان آبی روشن پرواز کنم و دیگر کلمه های کودن و خنگ و تنبل را نشنوم.

آقای دنیلز رو به رویم می نشیند روی زمین. «بابت هرچیزی که ناراحتت کرده، متاسفم! بذار کمکت کنم.»

«هیچ کس هیچ وقت نمیتونه به من کمک کنه؛ هیچ وقت!همه بهم میگن باید کلاه حماقت بذارم روی سرم و واقعا هم راست می گن… راست می گن.»

«وای!… الی، تو واقعا همچین چیزی رو باور کردی؟» از صدایش معلوم است که تعجب کرده.

بالاخره سرم را می آورم بالا و نگاهش می کنم. «چرا نکنم؟»

«به خاطر این که کاملا واضحه تو به هیچ وجه خنگ نیستی، الی»

«الکی می گید!»

«اصلا! یکی از دلایلی که می تونم بیارم اینه که مسئله های ریاضی راننده اتوبوس رو عالی حل می کنی. تو یکی از بچه هایی هستی که حتی سوالای سخت رو هم درست جواب می دی.»

به صورتش نگاه می کنم و به خورشید که از پشت سرش می درخشد. یک دفعه از دهانم می پرد: «پس چرا نمی تونم بخونم؟»

اولین بار است که این سوال را با صدای بلند می پرسم؛ شاید چون هیچ امیدی به جوابش ندارم.

«اممم… الی، چیزی که اینقدر مدرسه رو برات سخت می کنه… خب من فکر می کنم یه چیزیه که بهش می گن خوانش پریشی. این یعنی شاید خوندن برات سخت باشه، اما اصلا به این معنی نیست که تو خنگی.» یک لحظه می خندد و حرفش را ادامه می دهد. «راستش تو الی نیکرسون، خیلی هم باهوشی… فقط کارکرد ذهنت یکم با بقیه فرق می کنه.»

من با بقیه فرق می کنم؛ این را درست فهمیده، اما عمرا این جوری که او می گوید باهوش نیستم. «شما متوجه نیستید.»

«چرا الی، هستم.» خم می شود سمتم. «می دونی چیه الی؟ تو خیلی شجاعی.»

چه قدر دلم می خواهد واقعا شجاع باشم، اما نیستم.

«هرروز میای مدرسه، با این که می دونی قراره با چه چیزایی رو به رو بشی؛ تو می دونی مدرسه سخته و می دونی که قراره بچه های دیگه سر به سرت بذارن، ولی بازم هرروز میای و تصمیم میگیری دوباره تلاش کنی.»

ساکت می مانم و به حرف هایش فکر می کنم. امیدوارم بداند دارد چه می گوید.

«و یه چیز دیگه رو هم میدونستی؟ تو یه جورایی از خیلی بچه های دیگه باهوش تری. کارایی رو بلدی که اونا بلد نیستن. مثلا تو هنرمند فوق العاده ای هستی. اون همه نقاشی کشیدی! وااای الی، تو خیلی با استعدادی! نظر خودت چیه؟»

«به نظرم مثل اینه که به یکی بگی متاسفم داری می میری اما در عوض آدما برات گل میارن.»

می زند زیر خنده. «می بینی؟ نه، جدی می بینی الی؟ فقط آدمای باهوش می تونن همچین حرفایی بزنن.»

صدایش آرام می شود.«همه چی درست می شه، بچه جون!»

جوایز کتاب ماهی روی درخت:

برنده جایزه:

• Schneider family 2016

نامزد جایزه:

• Good reads 2015