فانوس های خاموش

معرفی کوتاه

فانوس های خاموش

ماه درست توی دریچه ی کوچک قهوه خانه بود. باریکه ای از نور، کف اتاق و لبه ی تختی را که هاشم رویش می خوابید، روشن کرده بود. حس و حال خوبی نداشت. بدنش داغ بود. روی نیمکت چمباتمه زده بود و سیگار می کشید. چقدر او و این قهوه خانه به همدیگر شباهت غریبی داشتند. دو تنها و غریب که هیچ کس سراغشان را نمی گرفت. دو تاریک و غمزده که هر دوشان در خم جاده ای بلاتکلیف و مردد مانده بودند…
_از متن کتاب_