عشق در روزگار وبا

معرفی کوتاه

عشق در روزگار وبا

نگاه ناخدا به سمت فرمینا داثا چرخید و بر پلک ­هایش نخستین بارقه­ های یخچه­ های زمستانی را تشخیص داد. سپس فلورنتینو آریثا را برانداز کرد، با سلطه خلل ناپذیرش بر خویش و عشق تهور آمیزش، و تردیدی دیر هنگام گریبانش را گرفت که باعث هراسش شد: آن­چه حد و مرز نمی­شناسد زندگی است نه مرگ. ازش پرسید: خب، جنابعالی خیال می­کنید تا کی می­توانیم این رفت و برگشت مرده­ شور برده را ادامه بدهیم؟ فلورنتینو آریثا پاسخ را از پنجاه و سه سال و هفت ماه و یازده روز پیش به اضافه شب­ هایشان آماده در آستین داشت. گفت: تمام عمر. «عشق در روزگار وبا» روایت بیش از نیم قرن شیدایی است که تاماس پینچون درباره ­اش با وجد می­گوید: واقعا محشر است… .