عاشق بی لیلی

معرفی کوتاه

عاشق بی لیلی

پرسه در مزار عاشقان بی‌ لیلی، درمان دردهای پنهانی او بود. سر در گریبان با دلی آکنده از اندوه راهی خانه شد. سنگ از قلبش آویزان بود و به‌ سختی قدم از قدم برمی‌ داشت. وقتی در را باز کرد، چشمش به آقا افتاد که در آستانه ی در نشسته بود و کمد وسایلش را خالی می‌ کرد. آقا عادت داشت دگمه، سنجاق و کش پلاستیکی در ته جیب کتش جمع کند، چیزهایی که هیچ مصرف خاصی نداشتند. انگار بودن خرت‌ و پرت‌ های کم‌ اهمیت به او آرامش می‌ داد. آنا به‌ هم‌ ریخته بود. شب و روز اشک می‌ ریخت. یقه ی هرکسی را که از کنارش می‌ گذشت، می‌ گرفت.
در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن
شرط اول قدم آن است که مجنون باشی