دودمان

معرفی کوتاه

دودمان

دانسته نیست این راه کی پایان خواهد یافت. نه،
دانسته نیست. همه ی جنبه های این نقش کهنه، این
نقش کند یا این تصویر گنگ و ناشناخته باقی اند و
آنچه در نظر آید پس شمایلی تک بعدی است در
نگاه عابری که مگر بر آن نظری کند و بگذرد مثل
گذر از کنار یک نقاشی باسمه ای با تصویری که با
دوربین یک عکاس کوچه گرد شکار شده باشد!
من خسته است؛ من خسته و شوقی کلافه، و همین
کلافگی خستگی را از یادش برده است. خستگی
گم در اضطراب فردای روز چه باشد؟ حد میان
خستگی و اضطراب کلافگی است. «به این حال هم
راضی ام، به غربت نه! اما همچه حرفی را به کی بگویم؟»