دوباره اوج بگیر

معرفی کوتاه

دوباره اوج بگیر

کل ساختمان که با مهندسیِ آلمانی و به سختی یک کاخ قرون وسطی ساخته شده بود، شروع به لرزیدن کرد. لرزش به‌حدی وحشتناک بود که آن را در مغز استخوان‌ها، ستون فقرات، دندان‌ها، و روحم حس کردم. تمامی نداشت. صدای شکستن شیشه اتاق پذیرایی و ورود آب به خانه را شنیدم. کل خانه پر از آب شد. صدای آن‌قدر بلند بود که انگار یک لوکوموتیو به خانه برخورد کرده. نه می‌توانستیم فکر کنیم و نه حرف بزنیم. هنوز هم فکر می‌کنم آن صدا، صدای تخریب کامل خانه بود. چشم طوفان ایان برای ساعت‌ها روی جزیره ما بود و مثل اژدهایی که پس از صدها سال خواب، از اعماق دریا بیرون آمده باشد، به تخریب و بلعیدن خانه‌ها، زندگی‌ها، و کسب‌وکارها ادامه می‌داد.

ناگهان احساس عجیبی به من دست داد. احساس کردم به‌خاطر تمام موهبت‌های شگفت‌انگیزی که در زندگی داشتم، قدردان و شکرگزارم. از آن‌چه ساخته بودم راضی بودم و از این‌که هرگز اجازه ندادم گذشته‌ام آینده‎ام را خراب کند، به خودم افتخار کردم. زندگی شاد و موفقی را باوجود تمام سختی‌ها ساخته بودم. با خودم گفتم “اگر الان بمیرم، چیزی از دست نداده‌ام. زندگی شاد و پرباری داشتم.”

از این‌که‌ ممکن بود بچه‌هایم را دیگر نبینم غمگین شدم اما از طرفی در اوج ترس و وحشت، احساس شکرگزاری داشتم. زندگی‌ام در چشم به هم زدنی در ذهنم مرور شد و از آن با حیرت و شگفتی یاد کردم. بعضی افراد انتخاب می‌کنند که باقی عمرشان را پشت یک تروما پنهان شوند و به همه بگویند که چه‌قدر در حق‌شان بی‌انصافی شده. آن‌ها معتقدند که حق دارند عصبانی و بداخلاق و بیزار باشند. آن‌ها هر رفتار خود را با ارتباط دادن آن به حادثه ناگواری که برای‌شان رخ داده، توجیه می‌کنند و همیشه طلب‌کارند. اما من نمی‌خواهم کار شما به آن‌جا بکشد. ما هر روز حق انتخاب داریم و باید تصمیم بگیریم:

آیا طوفان‌های زندگی، مرا آدم بهتری می‌کنند یا بدتر؟