در بیروت دریایی نیست

معرفی کوتاه

در بیروت دریایی نیست

همچنان مثل گلوله‏ ای سرگردان در خیابان‏ ها جولان می‏ دهم. و بیروت به هنگام غروب، یک کولی است که با آواز پر هیاهوی افسارگسیخته ‏ای به جنگ ملال می ‏رود، و من چشمه کوچکی در این دریای هیاهو هستم که حس می‏ کنم با عابران هم ‏آواز می‏ شوم، با موج گذرایشان می ‏آمیزم، در صدای بوق ماشین‏ هایی که به‏ سرعت عبور می‏ کنند منفجر می‌ شوم، با فریادی که گلویم را پاره کرده و سکوت را می‏ درد…