حمام‌ ها و آدم ‌ها

معرفی کوتاه

حمام‌ ها و آدم ‌ها

زوشنکو، همانند گوگول، «میان گریه» می خندد، ولی خنده‌اش امیدوارانه است و البته امید را هم به طنز می گیرد؛ چنان که خودش می‌گوید: «ولتر زمانی با خنده‌های خود شعله‌هایی را فرونشاند که مردم را در آن‌ها می‌سوزاندند، ولی ما با خنده‌ی خود می‌خواهیم دست‌کم چراغ کوچکی را روشن کنیم که برخی از مردم در نور آن ببینند چه چیزی برایشان خوب است و چه چیزی بد… اگر اینگونه شود، آنگاه می‌توانیم بگوییم که در نمایش زندگی، نقش ناچیز خود را به عنوان منشی و نورپرداز صحنه درست اجرا کرده‌ایم.»