با مخ توی تاریخ 2

معرفی کوتاه

با مخ توی تاریخ 2

با مخ توی تاریخ 2:

باورت می شود که قدیم ها مداد پاک کن ها را از خمیر نان درست می کردند؟
باورت می شود قدیم ها بعضی از پولدارها الکی عینک می زدند که بگویند ما پول داریم»؟!
باورت می شود قدیم ها بعضیها وقتی مُرده هایشان را دفن می کردند زیر سرشان بالش می گذاشتند که مُرده راحت باشد؟
باورت می شود
اصلاً چه باورت بشود چه نشود حال داری برو خودت کتاب را بخوان به من چه!

در این جلد، تاریخچه‌ی وسایل شخصی را می‌خوانیم. از اینکه مدادپاکن‌ها اولش از خمیر نان ساخته می‌شدند و معلوم نبود آنجا نانوایی است یا کارخانه‌ی مدادپاک‌کن! یا مثلاً اینکه وقتی آدم‌ها کفش‌هایی طراحی کردند که جلویشان شکل حلزون بود، احتمال می‌رفت حلزونی بخواهد با کفش مردانه‌ای رفاقتی به هم بزند!

یا اینکه به‌جای خودکار و خودنویس‌های خیلی شیک امروزی، آن موقع‌ها مردم با میخ و سیخ روی تخته‌های گِلی، به‌جای نوشتن، سوراخ‌کاری می‌کردند! مردم در زمان‌های قدیم با هر کدام از این اختراعاتشان خوش بودند ولی ما که با مخ توی تاریخ را می‌خوانیم می‌دانیم که با چه بدبختی‌ای زندگی می‌کردند! آخر چه‌جوری عینکِ بدون دسته از دماغشان زمین نمی‌افتاد؟!

درباره نویسنده کتاب با مخ توی تاریخ 2:

اولش نبودم. بعدش به دنیا آمدم، ولی گریه‌ئو نبودم. بعدترش بچه ی آرام و ملوسی بودم که همه لپم را می کشیدند، چون خرابکار نبودم!

بعدترترش از آن بچه هایی شدم که توی بازی ها رئیس هستند و به همه برنامه می دهند. بعدترترترش بچه معروف مدرسه شدم، در مراسم صبحگاهی قرآن، شعر و دعا می خواندم، در جشن ها ساز می زدم و خوش نویسی می کردم و پینگ پینگم حرف نداشت.

بعدترترترترش کتاب خوان شدم. سردبیر مجله ی مدرسه هم شدم. در مجله ی سروش نوجوان هم خبرنگار افتخاری بودم و روزی سه ساعت بسکتبال بازی می کردم. یک فیلم کوتاه هم ساختم

بعدترترترترترش هم‌زمان که دانشجوی رشته ی تاریخ بودم، معلم انشا شدم و باز هم در مجلات نویسندگی کردم.

بعدترترترترترترش سردبیر چندتا مجله شدم و کتاب نوشتم. با پسرم هم بازی می کردم. بعدترترترترترترترش روان شناسی هم خواندم تا هم رفتاری های خودم را بشناسم و هم دیگران را. از همان قدیم تر ها تا الان همیشه آدم بامزه ای بوده ام که دیگران از دستم روده بر شوند، ولی به قیافه ام نمی آید!