بابالنگ دراز

معرفی کوتاه

بابالنگ دراز

چهارشنبه شوم

شنبه اول هرماه از آن روزهایی بود که با بیم و هراس انتظارش را می کشیدند، با بردباری و شهامت برگزارش می کردند و سپس به دست فراموشیش می سپردند.

بایستی کف اتاق ها و راهروها بدون لک، مبل و صندلی ها بدون گرد و خاک رختخواب ها بدون ذره ای چرک باشد. نود و هفت بچه ی یتیم کوچولو را که در هم پوشاندید، تکمه هاشان را انداخت و هر چند دقیقه به هر نود و هفت نفر یادآوری کرد که هرگاه یکی از امناء سوالی کرد بگویند (بله آقا) یا (نخیر آقا) و کلمه (آقا) را فراموش نکنند…