ژاک قضا و قدری و اربابش

معرفی کوتاه

ژاک قضا و قدری و اربابش

ژاک قضا و قدری را به حق در کنار رمان هایی همچون اولیس و تام جونز و دن کیشوت جای داده اند. دیدرو در این نوشتار چند لایه هشیارانه با زبان طنز به تقلید معیارها و شگردهای رایج آثار تخیلی می پردازد تا آنها را به تمسخر بگیرد و نفی کند. می توان ادعا کرد که سنت گریزی، ساختار پیچیده، بی نظمی استادانه، آوردن داستان در داستان، پارادوکس ها و تضادهای گستاخانه، آمیزه ی طنز و تخیل برای مبارزه با جهل و خرافات و عدم تساهل در ژاک قضاوقدری، نمونه ای از داستان نویسی مدرن است. نثر زنده و پویای دیدرو با ضرب آهنگی تند خواندن رمان را لذتبخش می کند. دنی دیدرو بزرگانی چون گوته، شیلر، دهگل، مارکس، فروید، استندل، بالزاک، بودلر و ژید را شیفته خود کرد. میلان کوندرا، ژاک قضا و قدری را محسور کننده می داند و نمایشنامه ای تحت تاثیر آن نوشته است.