پول، ارز و بانکداری

معرفی کوتاه

پول، ارز و بانکداری

اولين نياز كه منجر به انتخاب پول شد نياز به مبادله بوده است. شكل اوليه ی انجام مبادله به صورت مبادلات پاياپای صورت می گرفت. از مشكلات عمده ی چنين روشی يافتن عرضه كننده يا متقاضی و واحد سنجش ارزش بوده است. انتخاب و رواج يک كالا به عنوان واحد سنجش و وسيله ی مبادله منجر به شكل گيری كالای پولی شد، كه با توجه به عرف و عادت، شرايط خاص جغرافيايی و تاريخی جوامع مختلف، متفاوت بود. رونق تجارت و به خصوص تجارت بين اقوام و جوامع مختلف از يک طرف و مسائلی مانند امكانات نگهداری كالای پولی، فساد و حمل و نقل آن منجر به پيدايش كالای پولی فلزی (معمولاً طلا و نقره) شد. درجه ی خلوص متفاوت اين فلزات نياز ضرب آنها به صورت سكه به گونه هایی كه عيار آن توسط ضارب مشخص و تضمين شود را مطرح كرد.

قانون گرشام: پول بد پول خوب را از جريان خارج ميكند. كه در مورد كالای پولی فلزی بيان شد. افزايش حجم مبادلات و همچنين بعد مكانی برای مبادلات دشواری هايی را در استفاده از طلا و نقره با توجه به حمل و حفاظت از آن به وجود می آورد. اين موارد زمينه ی پيدايش پول كالايی (پول كاغذی) را فراهم آورد. كه در ابتدا به صورت اسكناس با پشتوانه منتشر می شد و بعد ها به دليل اينكه در اكثر جوامع انتشار اسكناس به وسيله ی دولت ها صورت ميگرفت، به شكل اسكناس دولتی (پول بدون پشتوانه) انتشار يافت. به عبارت ديگر ارتباط بين اسكناس و محتوی كالايی آن (طلا) به تدريج ضعيف و سپس قطع گرديد. پول بانكی (سپرده): بانک های بازرگانی نيز همچون بانک های مركزی ناشر اسكناس مي توانند پول ايجاد نمايند. پول آفرينی بانک های بازرگانی از طريق ايجاد اعتبارات ميباشد. صدور كارت های اعتباری نيز به نوبه ی خود يک نوع پول آفرينی محسوب می شود. بانكداری امروزه يک پديده از قرن هفدهم به بعد ميباشد، و بانک آمستردام، بانک سوئد، بانک انگلستان و بانک عمومی فرانسه را می توان نخستين بانک های تشكيل شده دانست.