نیمه ی دوم

معرفی کوتاه

نیمه ی دوم

در هر صورت دوست نداشتم چشمم بیفتد توی چشم بازیکنان -حالا دیگر همگی راهشان را کشیده بودند آمده بودند به باشگاه. دلم نمی خواست راه بیفتم بروم سراغ تک تک آنها برای خداحافظی.
شاید هم می خواستم به این شکل، صرفا با همان سبک خاص ناشیانه – یا چه بسا سنجیده و حساب شده ی خودم – مسئله را حل و فصل کنم.
پشت فرمان اتومبیل نشستم و از محوطه ی زمین تمرین آمدم بیرون. همان بیرون اتومبیل را نگه داشتم کنارجاده و نشستم دودقیقه ای برای خودم سیربه گریه کردن . تنها فکر و ذکرم این بود: «تموم شد رفت پی کارش.»