نویز ، خدشه ای بر قضاوت انسان

کتاب جدید کانمن، نویز ، خدشه ای بر قضاوت انسان چندین پرونده قانع‌کننده از تجارت، پزشکی و عدالت کیفری را ارائه می‌کند که در آنها به نظر می‌رسد که قضاوت‌ها بدون دلیل «خوب»، متفاوت هستند.

یک مثال آنالیز اثر انگشت است که تحلیلگر مشابهی در مقاطع زمانی مختلف در مورد یک اثر یکسان قضاوت‌های متفاوتی می‌کند. اگر تحلیلگر فقط اثر انگشتی برای بررسی داشته باشد، و هیچ اطلاعات دیگری در مورد پرونده نداشته باشد، و در یک موقعیت تصمیم بگیرد که این یک تطابق است و در موقعیتی دیگر بی‌نتیجه باشد، این نویز است.

از سوی‌دیگر، اگر تحلیلگر به دلیل اطلاعات اضافی نظر خود را تغییر دهد (مثلاً به آنها گفته شود شواهد دیگر نتیجه متفاوتی را نشان می‌دهد)، این یک سوگیری است.

کانمن می‌گوید که هر دو مشکل هستند. اما از آنجایی که نویز فقط در آمار قابل شناسایی است، فکر کردن در مورد آن دشوارتر است. به همین دلیل تمایل دارد که مورد بحث قرار نگیرد.

• درباره کتاب نویز ، خدشه ای بر قضاوت انسان

کتاب نویز ، خدشه ای بر قضاوت انسان یک کتاب غیرداستانی است که توسط استادان دنیل کانمن، اولیویه سیبونی و کاس آر سانستین نوشته شده است. این کتاب برای اولین بار در 18 مه 2021 منتشر شد. این کتاب به «نویز» در قضاوت و تصمیم‌گیری انسان می‌پردازد. نویسندگان، نویز در قضاوت انسان را به عنوان «تغییر نامطلوب در قضاوت‌های مربوط به همان مشکل» تعریف می‌کنند و بر ویژگی‌های آماری و دیدگاه‌های روان‌شناختی موضوع تمرکز می‌کنند.

نمونه‌هایی که آن‌ها ارائه می‌کنند شامل یافته‌های خود در یک شرکت بیمه است که نشان می‌دهد میانگین حق بیمه تعیین‌شده توسط پذیره‌نویسان به‌طور مستقل برای همان پنج مشتری ساختگی، 55 درصد، پنج برابر بیشتر از آنچه که اکثر بیمه‌کنندگان و مدیران اجرایی آن‌ها انتظار داشتند، متفاوت است. مثال دیگر این است که دو روانپزشک که به طور مستقل 426 بیمار بیمارستان دولتی را تشخیص دادند، توافق کردند که بیمار فقط در نیمی از موارد از کدام بیماری روانی رنج می برد و این یافته که قضات دادگاه فرانسه در صورتی که روز تولد متهم باشد، ملایم‌تر بودند.

کانمن، سیبونی و سانستاین استدلال می‌کنند که نویز در قضاوت انسان یک مشکل کاملاً رایج است و به‌اندازه کافی در قضاوت به آن پرداخته نشده است. آنها می‌نویسند که سر و صدا به‌دلیل عواملی مانند سوگیری‌های شناختی، خلق‌وخوی، پویایی گروه و واکنش‌های عاطفی به‌وجود می‌آید. در حالی که سوگیری آماری را در مقابل نویز قرار می‌دهند، سوگیری شناختی را به‌عنوان عامل مهمی که باعث سوگیری آماری و نویز می‌شود توصیف می‌کنند.

نویسندگان می‌نویسند که سر و صدا می‌تواند منجر به بی‌عدالتی‌های فاحش، خطرات غیرقابل قبول سلامتی و از دست دادن زمان و ثروت شود. آنها استدلال می‌کنند که سازمان‌ها باید بیشتر متعهد به کاهش نویز و ترویج ممیزی نویز و بهداشت تصمیم‌گیری به عنوان استراتژی برای شناسایی، اندازه گیری و جلوگیری از سر و صدا باشند. کتاب نویز ، خدشه ای بر قضاوت انسان به یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز تبدیل شد و در میان منتقدان عموماً نقدهای مثبتی دریافت کرد. انتقادات رایج علیه تلاش‌ها برای کاهش نویز این است که چنین تلاش‌هایی افرادی را که تحت تأثیر قضاوت‌ها قرار گرفته‌اند غیر انسانی می‌کند و می‌تواند منجر به تبعیض شود. برخی از مفسران نیز ادعاهای نویسندگان در مورد جدید بودن مفهوم نویز را زیر سوال بردند.

• نویز در قضاوت های سیستم

کتاب نویز، خدشه ای بر قضاوت انسان کانمن انواع مختلفی از نویز را مورد بحث قرار می‌دهد. اما مهم‌ترین بحث به نویز سیستم مربوط می‌شود. تغییر در تصمیم‌گیری‌های ناشی از سیستم‌هایی که برای تولید قضاوت‌های یکسان است. موقعیت‌های زیادی وجود دارد که در آنها تنوع عقاید بسیار مطلوب است. کانمن می‌گوید: «نویز تغییرپذیری در جایی است که شما آن را نمی‌خواهید.»

به سیستم قضایی که احکام صادر می‌کند یا سیستم پذیره نویسی برای تعیین حق بیمه فکر کنید. چنین سیستم‌هایی برای صحبت با «یک صدا» طراحی شده‌اند. ما می‌خواهیم احکام قضایی منعکس کننده جرم باشد، نه قاضی که اتفاقاً به پرونده رسیدگی می‌کند. ما دو بیمه‌گر با اطلاعات دقیقاً یکسان می‌خواهیم تا حق بیمه‌های یکسان یا مشابه را محاسبه کنند. بنابراین، چالش شناسایی تنوع ناخواسته و سپس انجام کاری برای کاهش آن است.

• مشکل با شهود

در این زمینه، کتاب بینش کلیدی را ارائه می‌کند که می‌توانید آن را در تصمیم‌گیری خود اعمال کنید: در برابر «شهود زودرس» مقاومت کنید – احساسی که شما چیزی را «دانستید» حتی اگر مطمئن نیستید که چرا می‌دانید. در برخی موارد شهود برای تصمیم‌گیری فوری بسیار مفید است. کانمن می‌گوید در موقعیت‌های دیگر، کمتر بحرانی، قضاوت‌های مبتنی بر احساسات شهودی باید منظم و به تأخیر بیفتد.

او توصیه کرد تنها پس از بررسی متعادل و دقیق شواهد بر اساس شهود عمل کنید. تا حد امکان آن شواهد را از منابع مختلف و از افرادی که قضاوت مستقل خود را درباره شواهد انجام داده‌اند جمع‌آوری کنید. کانمن گفت بدون این، نویز را می توان به راحتی تقویت کرد.

• روی آوردن به هوش مصنوعی

یکی از پاسخ‌ها به شیوع نویز در قضاوت‌ها این است که به ماشین‌ها روی آورید و اجازه دهید کامپیوترها تصمیم بگیرند. کانمن هنوز مشتاق نیست. او معتقد است هوش مصنوعی «در چند دهه آینده مشکلات بزرگی برای بشریت ایجاد خواهد کرد» و برای بسیاری از حوزه‌هایی که قضاوت در آن‌ها مورد نیاز است، آماده نیست.

با این حال، در بلندمدت، او دنیایی را می بیند که در آن ممکن است برای تصمیم گیری های زیادی «به افراد نیازی نداشته باشیم». هنگامی که امکان ساختاربندی مشکلات به روش‌های منظم و جمع‌آوری داده‌های کافی در مورد آن مشکلات فراهم شود، قضات انسانی می‌توانند زائد شوند. تا آن زمان کارهای زیادی برای کاهش خطای انسانی از طریق بهبود قضاوت انسان وجود دارد. به جای حذف آن با برون سپاری تصمیمات به ماشین ها. دانستن در مورد نویز (و تعصب) به این هدف کمک می‌کند.

• درباره نویسنده

دنیل کانمن

روان‌شناس آمریکایی-اسرائیلی است که برای کار بر روی روان‌شناسی قضاوت و تصمیم‌گیری، و نیز اقتصاد رفتاری، که به خاطر آن جایزه نوبل اقتصاد ۲۰۰۲ (به همراه ورنون اسمیت) را برد، مشهور است. یافته‌های تجربی او فرض رایج عقلانیت انسان در نظریهٔ اقتصاد مدرن را به چالش می‌کشد.

کانمن به همراه آموس تْوِرسکی و دیگران، پایه‌ای شناختی برای خطاهای رایج انسانی که از اکتشاف و سوگیری ناشی می‌شوند ارائه داد و نظریه چشم‌انداز را توسعه داد. او در سال ۲۰۰۲ به خاطر کار بر نظریهٔ چشم‌انداز برندهٔ جایزه نوبل اقتصاد شد.

دنیل کانمن استاد بازنشستهٔ روانشناسی و امور عمومی در مدرسه وودرو ویلسن دانشگاه پرینستون است. او با عضو انجمن سلطنتی آن ترایسمن ازدواج کرده‌است.

کانمن باوجود اینکه در شهر تل‌آویو متولد شده بود، اما بیشتر دوران کودکی خود را در پاریس گذراند. وی در سال ۱۹۴۶ میلادی نهایتاً از فرانسه به اسرائیل بازگشت. وی مدرک لیسانس و فوق‌لیسانس خود را در رشته روانشناسی و علوم ریاضی از دانشگاه عبری در اورشلیم دریافت نمود. پس ازآن به نیروهای دفاعی اسرائیل پیوست تا دوران نظام وظیفه را طی کند. وی در دوران خدمت نظام وظیفه در بخش روانپزشکی در ارتش اسرائیل به خدمت پرداخت. در سال ۱۹۵۸ به ایالات متحده آمریکا رفت. او مدرک دکترای خود را در سال ۱۹۶۱ در رشته روانشناسی از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی کسب نمود.

اولیویه سیبونی

اولیویه سیبونی استاد، نویسنده و مشاور متخصص در کیفیت تفکر استراتژیک و طراحی فرآیندهای تصمیم گیری است.

اولیویه استاد استراتژی در HEC پاریس است. او همچنین عضو دانشکده بازرگانی ساید در دانشگاه آکسفورد است و در مدرسه بازرگانی لندن، اکول پلی تکنیک مادرید و سایر موسسات تدریس کرده است. پیش از این، او 25 سال را با McKinsey & Company در فرانسه و در ایالات متحده گذراند، جایی که او یک شریک ارشد بود. در آنجا، او در زمان‌های مختلف، رهبر شیوه استراتژی جهانی و بخش کالاهای مصرفی و خرده‌فروشی بود.

آخرین کتاب اولیویه، نویز ، خدشه ای بر قضاوت انسان، که با همکاری دنیل کانمن و کاس آر. سانستین نوشته شده است، در فهرست‌های متعدد پرفروش در سراسر جهان، از جمله فهرست نیویورک تایمز، ظاهر شده است. کتاب قبلی او، شما در شرف انجام یک اشتباه وحشتناک هستید!، جایزه بزرگ بنیاد نیروی انسانی 2019 را برای بهترین کتاب مدیریت سال دریافت کرد و به چندین زبان ترجمه شده است. او همچنین یکی از نویسندگان «آن را ترک کرد» است! چگونه مشکلات بزرگ را حل کنیم و راه‌حل‌ها را مانند مشاوران برتر استراتژی بفروشیم، و یکی از همکاران نسخه 2019 Strategor، پرفروش‌ترین کتاب درسی استراتژی فرانسوی زبان. علاوه بر این، او نویسنده یا نویسنده مقالات علمی متعددی در مجلات معتبر (علم استراتژی، برنامه ریزی بلندمدت، تحقیقات در اقتصاد) و در نشریات متخصص (مدیریت کسب و کار هاروارد) است.

اولیویه بر اساس این تحقیق و تجربه به رهبران ارشد در تصمیم گیری استراتژیک و عملیاتی مشاوره می دهد. او یکی از سخنرانان اصلی و تسهیل کننده جلسات مدیریت ارشد و هیئت مدیره است. او همچنین به عنوان عضو هیئت مدیره شرکت ها، مشاوره و سرمایه گذاری فعالیت می کند.

اولیویه سیبونی فارغ‌التحصیل HEC پاریس و دارای مدرک دکترا از دانشگاه پاریس-دوفین است. او یک شوالیه در نشان لژیون دونور فرانسه است. وی متاهل و پدر دو فرزند است. او در پاریس زندگی می کند.

کس آر. سانستین

متولد ۲۱ سپتامبر ۱۹۵۴، در کنکورد در ایالت ماساچوست است. مادرش یک معلم بود، و پدرش یک آپارتمان ساز بود، که هر دو یهودی بودند. سانستاین یک پژوهشگر حقوق است، به ویژه در زمینه‌های حقوق اساسی، حقوق اداری، حقوق محیط زیست و حقوق اقتصادی رفتاری تخصصی دارد. کاس آر سانستاین در حال حاضر استاد دانشگاه رابرت والمسلی در هاروارد است. او بنیانگذار و مدیر برنامه اقتصاد رفتاری و سیاست عمومی در دانشکده حقوق هاروارد است.

در سال 2018، او جایزه هولبرگ را از دولت نروژ دریافت کرد که گاهی اوقات به عنوان معادل جایزه نوبل حقوق و علوم انسانی توصیف می‌شود. در سال 2020، سازمان بهداشت جهانی او را به‌عنوان رئیس گروه مشاوره فنی خود در زمینه بینش‌های رفتاری و علوم برای سلامت منصوب کرد. او از سال 2009 تا 2012 مدیر دفتر امور اطلاعات و مقررات کاخ سفید بود. پس از آن در هیئت بازبینی رئیس جمهور در زمینه اطلاعات و فناوری های ارتباطی و در هیئت نوآوری دفاعی پنتاگون خدمت کرد. آقای سانستاین در برابر کمیته‌های کنگره در مورد موضوعات زیادی شهادت داده است و به مقامات سازمان ملل، کمیسیون اروپا، بانک جهانی و بسیاری از کشورها در مورد مسائل قانون و سیاست عمومی مشاوره داده است. او به عنوان مشاور تیم بینش رفتاری در بریتانیا خدمت می کند.

آقای سانستاین نویسنده صدها مقاله و ده ها کتاب است، از جمله تلنگر: بهبود تصمیمات در مورد سلامت، ثروت و شادی (با ریچارد اچ. تیلر، 2008). ساده‌تر: آینده دولت (2013)، اخلاق نفوذ. (2015)، #جمهوری (2017). استیضاح: راهنمای شهروندی (2017). انقلاب هزینه-منافع (2018). در مورد آزادی (2019). مطابقت (2019). تغییر چگونه اتفاق می افتد (2019). اطلاعات بیش از حد (2020). کتاب نویز ، خدشه ای بر قضاوت انسان(2021).

• برشی از متن

اندازه‌گیری، چه در زندگی روزمره و چه در روش‌شناسی علمی، عمل استفاده از ابزاری خاص برای تعیین مقداری خاص در مقیاسی معین است. برای مثال، طول یک فرش با استفاده از ابزار متر اندازه‌گیری می‌شود. یا مثلاً با استفاده از دماسنج، می‌توان دما را بر حسب درجهٔ فارنهایت یا سانتی‌گراد اندازه‌گیری کرد.

عمل قضاوت نیز چیزی شبیه به همین است. هنگامی‌که قاضی مدت حبس را برای مجرم مشخص می‌کند، درواقع مقداری خاص را در مقیاسی معین تعیین کرده است. به همین طریق کارشناسان بیمه در هنگام برآورد پوشش مالی بیمه و همچنین پزشکان هنگام تشخیص بیماری همین کار را می‌کنند (یادمان باشد این مقیاس لزوماً ماهیت عددی ندارد. برای مثال قضاوت‌هایی مانند «قطعی بودن جرم»، «تشخیص ابتلای بیمار به سرطان پوست» و «توصیهٔ عمل جراحی به بیمار» خارج از مقیاس‌های عددی صورت می‌گیرند).

بنابراین قضاوت را می‌توان نوعی اندازه‌گیری دانست که ابزار اندازه‌گیری آن ذهن انسان است. هدف ضمنی اندازه‌گیری دستیابی به برآوردی صحیح و دقیق از شرایط موجود و درعین‌حال به حداقل‌رساندن خطاست. هدف واقعی قضاوت نیز در همین راستا است و تحت‌تأثیرقراردادن افراد و متقاعدکردن آن‌ها در دایرهٔ اهداف قضاوت قرار نمی‌گیرد. توجه داشته باشید که مفهوم قضاوت ـ که در این‌جا آن را به کار می‌بریم ـ از ادبیات فنی روان‌شناسی اقتباس شده است و معنایی محدودتر از کاربرد عامیانهٔ خود دارد. قضاوت مترادف فکرکردن نیست. همچنین قضاوت دقیق را نباید با خوب قضاوت‌کردن یکسان دانست.

طبق تعریف ما، قضاوت درواقع نتیجهٔ نهایی یک فرایند است و می‌تواند در یک کلمه یا عبارت خلاصه شود. اگر یک تحلیل‌گر اطلاعاتی در مقاله‌ای طولانی به این نتیجه برسد که نظام حکومتی کشور بی‌ثبات است، تنها نتیجهٔ نهایی (یعنی همین جملهٔ اخیر) را می‌توان به‌عنوان قضاوت آن تحلیل‌گر قلمداد کرد. قضاوت، مانند عمل اندازه‌گیری، هم به فعالیت ذهنی قضاوت‌کردن و هم به محصول این فعالیت اشاره دارد. باید خاطرنشان کنیم که ازاین‌پس کلمهٔ قاضی را برای هر فردی که در یک زمینه قضاوتی می‌کند به کار خواهیم برد و قرار نیست لزوماً به یک مقام قضایی دلالت داشته باشد.

صفحه 49 کتاب نویز ، خدشه ای بر قضاوت انسان