ناپلئون سوم و امپراتوری دوم

معرفی کوتاه

ناپلئون سوم و امپراتوری دوم

ناپلئون سوم و امپراتوری دوم:

ناپلئون سوم (1808-1873)، برادرزاده‌ی ناپلئون بناپارت، پس از سال‌ ها تبعید و رهبری دو کودتای نافرجام، سرانجام در پی انقلاب 1848 به ریاست‌ جمهوری فرانسه رسید و دو سال بعد خود را امپراتور خواند تا بدین ترتیب آغاز عصر امپراتوری دوم را اعلام کند.

وی در دهه‌ی نخست حکومتش از سویی اسباب توسعه‌ی صنعتی و شهری فرانسه را فراهم ساخت و طبقه‌ی متوسط را از رفاه و ثروت بیشتری بهره‌مند کرد، اما از سوی دیگر راه خودکامگی در پیش گرفت و ضمن حذف نیروهای مخالف، هواداران خود را بر مناصب مهمی گمارد. در دهه‌ی دوم و هنگامی که پایه‌های حکومتش را مستحکم دید، بر آن شد تا دست به اصلاحات لیبرالی بزند و آزادی‌هایی اعطا کند، اما این اقدامات دیرهنگام و توأم با احتیاط بود. سیاست اقتصادی‌اش نیز نتیجه‌ی معکوس به بار آورد و طبقه‌ی کارگر و متوسط را علیه او شوراند.

در سیاست خارجی خواستار عظمت فرانسه بود و در این راه دست اتریش را از برخی نواحی ایتالیا کوتاه کرد، لیکن در نبرد با قوای پروس شکست خورد و در تبعید درگذشت. راجر پرایس، استاد تاریخ دانشگاه ویلز، در این کتاب ضمن تحلیل فراز و فرودهای حکومت ناپلئون سوم، به تأثیر افکار و اقدامات او بر اوضاع سیاسی، اقتصادی و اجتماعی زمانه می‌پردازد و فضای حاکم بر فرانسه‌ی «بحران میانه‌ی قرن» (1846-1851) و سال‌های اقتدار امپراتور را شرح می‌دهد.

مجموعه «کارگاه تاریخ» به پشتوانه تحلیل های دقیق و اسناد معتر، پرتوی تازه بر رویدادهای مهم و مناقشه برانگیز جهان، از اوایل عصر مدرن تا امروز، می اندازد. این کتاب ها بیش از پنج دهه منبع اساسی دانشجویان و پژوهندگان تاریخ بوده است که اینک به تدریج در اختیار خوانندگان فارسی زبان قرار می گیرد.