نامه های لوتری

معرفی کوتاه

نامه های لوتری

امروز روز انتخابات است؛ پس «همه چیز خوب است» و اصلا خبری از آن همه جوانانی نیست که گرایش های تبهکارانه دارند؛ جوانانی عصبی و به شدت حزب باد که تا مرز دیوانگی و جنون از هر کسی دنباله روی می کنند یا اصلا تاب تحمل هیچ حرف و مسئله ای را ندارند. شب ها هم اینجا مانند شب های سواحل مدیترانه، امن و امان و پر از آسایش است و آدم ربایی ها، سرقت از بانک ها، اعدام ها، میلیون ها مورد کلاهبرداری و دزدی فقط اخباری است که در ستون حوادث روزنامه ها دیده می شود. همه بالاخره با این شرایط کنار آمده اند، حال یا خودشان نمی خواهند واقعیت را ببینند یا آن قدر کند و خنثی پیگیر اخبار و واقعیت ها می شوند که همه چیز از تب وتاب می افتد.
اما این را هم من باید بپذیرم که اگر کسی واقعیت های موجود را می دید یا متوجه اهمیت داستان می شد، باز هم تفاوتی نمی کرد و در نهایت همه به نوعی با این شرایط کنار می آمدند، آن را می پذیرفتند و به آن عادت می کردند. بنابراین، من هم به نوعی دارم تن به این حقارت و بدبختی می دهم و امری غیرقابل قبول را می پذیرم. به نوعی تدبیر من این است که زندگی ام را از نو پی ریزی کنم. کم کم دارم فراموش می کنم که «پیش از این» اوضاع چطور بود. آن چهره های دوست داشتنی دیروز، کم کم در ذهن من رنگ می بازند…