معماری تغییر

• درباره کتاب

کتاب معماری تغییر فرد اسکات به ۱۲ بخش تقسیم شده است، هر قسمت در مورد استفادۀ مجدد و همپوشانی آن با رشته‌های مختلف است. در بخش‌های اول، عملکردگراییِ منبعث از «فرم تابع عملکرد است» به چالش کشیده می‌شود و الگوهای ناموفق اشغال فضا بررسی و نقد می‌شوند. سپس حفاظت، نگهداری و مرمت در جزئیات مورد بررسی قرار گرفته و کارهای راسکین، موریس و ویوله لودو در باب استفادۀ مجدد بررسی می‌شود.

بخش ۵ به بررسی «کارهای موازی» مانند مرمت نقاشی‌ها می‌پردازد. در این رابطه، از کپی کردن یا تمیز کردن‌هایی که در خلال مرمت نقاشی‌های نمادین انجام می‌شود، مثال می‌زند. در ادامه نسخه‌های دوباره ساخته‌شده از روی اصل قطعات موسیقی، به اقتباس‌های خوب و بد از بناها ارتباط داده شده است. اسکات از تغییرات خلاق بر روی نت‌های اصلی حمایت می‌کند، دید او به بنا نیز این چنین است. اسکات این بخش را با مقایسۀ یک طراح با یک موسیقیدان به پایان می‌رساند: ترجمۀ معاصر یک قطعۀ موسیقی و ترجمۀ یک فضا به زبان معاصر.

در هر بخش تعداد زیادی نمونه‌های موردیِ متفکرانه وجود دارد که ماهرانه تفسیر و تحلیل شده‌اند. بخش ۱۲ کتاب معماری تغییر فرد اسکات، با عنوان «ناتمام»، کاری از اسکارپا در کاستلوچیوی ورونا را بررسی می‌کند که به عنوان نمونه‌ای از یک تغییر حساس در بناهای موجود در نظر گرفته شده است. نویسنده با اشاره به خودآموز بودن اسکارپا و ویوله لودو و نداشتن تحصیلات دانشگاهی آن‌ها، بر نیاز مداخله به حساسیت خاص معمار تأکید می‌کند. معماری تغییر به نوعی «هنر پاسخ» است؛ که از برقراری گفت‌وگو با بنا و آنچه در اطراف آن می‌گذرد، به دست می‌آید.