مردم چیست؟

معرفی کوتاه

مردم چیست؟

آیا ابراز وجود و عرض اندام فعالانه‌ ی هر مردمی، در مقام تجسم یک «ما» ی جمعی که خود را از یوغ قدرت‌ های نهادینه‌ ی موجود رهانیده است، دیگر نباید شان تجویزی عام داشته باشد؟ و آیا نقش نظریه‌ ی سیاسی را زین پس باید محدود کرد به گوشزد کردن و پاییدن و واسازی بی‌ پایان سلسله‌ مراتب‌ ها و استثنا کردن‌ های ناگزیری که بدون آن هرگز هیچ مردمی قادر به تأسیس و تقویم خویش نبوده است؟ اگر نه، آنگاه پرسش این است: آیا می‌ توان بدون تعمیم ناروای تاریخ خاص یک ملت، چه آمریکا چه فرانسه، در حکم الگویی کلی برای تمامی ملت‌ ها، مقوله‌ ی مردم را از زیر آوار درهم تعصب‌ های ملت‌ پرستی و توسعه‌طلبی‌ های امپریالیستی بیرون کشید و در جهت رهایی حقیقی انسان‌ ها به کار بست؟

و اگر چنین است، آیا کار نظری، خواه در حیطه‌ی فلسفه خواه جامعه‌ شناسی، خواه در میدان علوم سیاسی تحقق یابد، خواه در زبان‌پژوهی و پژوهش هنر، در عمل به افزایش این توان بالقوه‌ی سیاسی کمک می‌کند؟ یا نه، پشت رادیکالیسم ابطال‌ناپذیری سنگر می‌گیرد که مختص آن انگشت‌شمار کسانی است که بیرون گود می‌ ایستند یا به کردار وکلای فرصت‌ طلب و طماع بحران‌ ها را تک به تک رصد می‌ کنند، و توانی بی‌ همتا برای انگشت نهادن بر نقاط کور سیاست معاصر دارند، خواه در جناح چپ، خواه در جبهه‌ی راست؟ قمار نظری متون گردآمده در این کتاب باوری واحد است: این باور که تقسیم‌ ها و طردهایی که مردم را همواره از یکی بودن بازمی‌ دارند نه تنها موانعی برنداشتنی ایجاد نمی‌ کنند که مقوله‌ ی «مردم» را در مقام عمل ناکارآمد، تازه اگر نگوییم در کل دست‌ نیافتنی، می‌ گردانند، بلکه جزء لاینفک کارآمدی آشنا و در عین حال غریب این مقوله در سیاست اند.