قهوه ات یخ نکند

معرفی کوتاه

قهوه ات یخ نکند

دردها بسیارست
زندگی اجبارست
قصه ها تکرارست
قهوه ات یخ نکند
تنها بیست پاییز را دیده بودم که تولد “پروانه‌ات خواهم ماند” بهانه‌ی دوستی ماندگارمان شد و از آن به بعد ناخواسته کم کم از شعر فاصله گرفتم و پرسه در کوچه پس کوچه‌های ترانه و تر شدن زیر باران‌های ناگهانی ، نامه‌های عاشقانه را تجربه کردم. حقیقت ندارد اگر بگویم، حال و هوایم که به آسمان و پاییز نزدیک‌تر می‌شد، بی‌تفاوت از تولد غزل و مثنوی و دوبیتی و چهارپاره می‌گذشتم. من و شعر هرگز عهد نشکستیم و معاشرت‌مان را حتی کمی هم کم نکردیم. زندگی همچنان با ترانه و عشق و شعر جریان داشت که معجزه‌ای به نام نقاشی دنیای تیره‌ام را عاشقانه و صبور رنگ‌آمیزی کرد. عاشق‌تر شدم، در شعر حل شدم و نقاشی غرقم کرد، نقاشی مرا با شعر مانوس‌تر کرد و شعر مرا با نقاشی.. عشق هنوز زنده است. از ترس آنانی که نام مقدسش را تکه کلام کرده‌اند، پشت ابرهاست. اما ماه هرگز پشت ابر پنهان نمی‌ماند. به ویژه وقتی عاشق باشی. بسیار زیبا و رویایی است که بار دیگر اجازه می‌دهید با غزل، مثنوی، چهارپاره و دوبیتی میهمان کتابخانه‌ها، کافه‌ها، دفترها و عاشقانه‌های قلب‌هایتان شوم.