قصه در سینما

معرفی کوتاه

قصه در سینما

قصه از مدت‌ها پیش از پیدایش سینما وجود داشته و سینما از تمام دیگر هنر‌ها اقتباس کرده تا شیوه‌های خودش را برای حکایت کردن داستان‌ها ابداع کند، زیرا واقعیت این است که بدون قصه، سینمایی هم در کار نیست. در عوض، قصه‌ی سینمایی اساسا برای مثال با قصه‌ی ادبی تفاوت دارد. این اثر به مخالفت با ایده‌های پذیرفته شده‌ای می‌پردازد که غالبا قصه‌ی فیلم را به فیلمنامه‌اش تقلیل می‌دهند.

حال آن‌ که قصه‌ی فیلم در تمام مراحل خلق اثر شکل می‌گیرد، از جمله فیلم برداری و تدوین ، قصه در بازی بازیگران تجسم می‌یابد و به بدن‌هایشان. صداهایشان و تمام مراحل تهیه‌ی نوار صوتی بستگی دارد: قصه زبان خودش را به کار می‌برد، به نوبت از حذف به قرینه، فید به سیاهی، فلش یک یا فلش فوروارد، صدای نریشن، جلوه‌های ویژه و … استفاده می‌کند.

خلاصه، در خصوص قصه در سینما، همه‌چیز بستگی به میزانسن دارد و ویژگی‌اش دقیقا در همین است. نویسنده با ارجاع دادن به اساتید بزرگ سینما چون گریفیث، مورنائو و اشتروهایم. ابداع قصه‌ی سینمایی را توضیح می‌دهد و با اتکا به نمونه‌هایی از فیلم‌های کلاسیک مانند آثار رنوار، هیچکاک، ولزیا لانگ برای مثال، و نیز آثار دیوید لینچ، اریک رومر یا لوکا بلوو، رشته‌هایی را که از طریق نسل‌های مختلف فیلم‌سازان تا زمان ما تنیده شده روشن می‌کند. در انتهای کتاب، تحلیل سکانس‌ها، خلاصه‌ی فیلمنامه‌ها، متن‌ها و تفسیرهایی از فیلم‌سازان و فیلمنامه‌نویسان برای تحکیم گفتار نویسنده می‌آید.