• درباره کتاب

در سال 1939، نزدیک بود که شوروی گرفتار یک همه گیری بزرگ شود: «فقط یک طاعون ساده…»
درست زمانی که زندگی مردم شوروی زیر سلطه ی رژیم استالین در آستانه ی نابودی است و هر لحظه را در بیم این که ممکن است بیایند و دستگیرشان کنند می گذرانند، طاعون واقعی در حال شیوع است.

فقط یک طاعون ساده داستانی واقعی از زندگی دانشمندی به نام «مایر رودلف» در اتحاد جماهیر شوروی است. او که در آزمایشگاه روی واکسن طاعون کار می کند در طی تحقیقاتش به بیماری مبتلا می شود. او که برای شرکت در کنفرانسی به مسکو رفته، کم کم علائم بیماری اش آشکار می شود. در همین زمان، ردیابی ناقلانی که با او در ارتباط بوده اند به (ان.کا.و.د) واگذار میشود و پنهان کاری حکومت بر وخامت اوضاع و شدت بیماری می افزاید و فجایع بیشتری به بار می آورد.

«فقط یک طاعون ساده» روایتی است از استبداد حاکم بر شوروی استالین و زندگی آن مردم تحت فشار، سرکوب، بازداشت، زندان و نهایتا اعدام.

نویسنده در مصاحبه ای گفته بود تنها تعداد کمی از این وقایع باخبر بودند و خود او نیز از دوستش آن را شنیده بود. پدرش که متخصص کالبدشکافی بود نیز در این ماجرا حضور داشت.

بحران کووید-19 باعث شد اولیتسکایا دستنوشته های سه دهه پیشش را از کشو خارج کند.دستنوشته هایی که روایتگر زندگی مردمانی است که کنار هراس شیوع یک بیماری کشنده باید سیاست های حکومتی توتالیتر برای کنترل همه گیری را هم تاب بیاورند.

• درباره ی نویسنده

“لودمیلا اولیتسکایا متولد ۲۱ فوریه‌ی ۱۹۴۳ در مسکوی روسیه است. کودکی و نوجوانی‌اش شبیه بسیاری از مردمان پس از جنگ‌های جهانی در سختی و فقر گذشت و مثل بسیاری از دختران روس خیلی زود ازدواج کرد. بعد از آن به دانشگاه رفت و در رشته‌ی ژنتیک ادامه‌ تحصیل داد. از همسر اولش جدا شد و دوباره ازدواج کرد. هم‌زمان با کار در یک آزمایشگاه ژنتیک به‌عنوان مشاور ادبی به انجمن تئاتر یهودیان پیوست. نخستین رمان او تبدیل به سریالی تلویزیونی شده است.

• برشی از متن

رودلف با لحن خسته ای گفت:«راستش را بخواهید، رشته ی من میکروبیولوژی است. می ترسم از آن چیزهایی که من رویشان تحقیق می کنم با قوانین دیگری زندگی کنند.»

جوانک به خروش آمد :«چطور؟ با کدام قوانین دیگر؟ ما همه طبق یک قانون زندگی می کنیم: قانون مارکسیسم-لنینیسم!»

خانم خوش پوش به دلهره افتاد:«بفرمایید، بفرمایید میل کنید!»

رودلف خیلی جدی تایید کرد:«بله، آن که مسلم است و جای شک ندارد. مسئله فقط این است که میکروب های من این را نمی دانند.»