شاه جهان: زندگانی کورش بزرگ

معرفی کوتاه

شاه جهان: زندگانی کورش بزرگ

کوروش بزرگ، بنیانگذار شاهنشاهی پارسی هخامنشی، از 559 تا 530 پ م سلطنت کرد. او از افرادی بود که تاریخ جهان را تغییر داد و برای مردم گوناگون شخصیتی متفاوت بود: برای پارسیان آغازین و عیلامیان کورش رهبری استثنایی بود که آنان را به عرصه جهانی وارد کرد، جهانی که از آسیای مرکزی تا آناتولی و فراسوی آن امتداد داشت؛ فردی مبتکر که زندگی آنان را به کل، هم در ظاهر و هم در عمل، تغییر داد. برای بابلیان باستان، کورش در قد و اندازه حمورابی درآمد و با این که خارجی بود، کاملا با سنت های آنان همخوانی داشت. برای عبریان باستان، کورش شخصیتی بنیادین در آزادی آنان از سلطه ی بابلیان بود، به طوری که او را عملا ناجی خود خواندند. کورش به آنان کمک کرد تا معبد سلیمان (نبی) را دوباره بسازند و دوره ای را آغاز کرد که امروزه «دوره معبد دوم» خوانده می شود. برای نویسندگان یونانی و رومی کورش فرمانروایی آرمانی بود که در وجودش برترین خصیصه های رهبری و نبوغ جمع شده بود، اما در عین حال می توانست فرمانده ی نظامی بی محابا باشد. در عصر اخیر نیز چنین ویژگی های برتری به کورش نسبت دهده شده، و برای بسیاری از مردم، او کماکان نماد وطن دوستی به شمار می رود که شکوه نخستین دوره های تاریخ ایران را در خود جمع کرده است.