سپیده دمان فلسفه ی تاریخ بورژوایی

معرفی کوتاه

سپیده دمان فلسفه ی تاریخ بورژوایی

سپیده دمان فلسفه ی تاریخ بورژوایی، که همزمان با انتصاب هورکهایمر به ریاست موسسه تحقیقات اجتماعی فرانکفورت نوشته شده (1930)، آزمایشگاهی بود برای آشکار شدن «نظریه ی انتقادی» در پگاه زایش آن. هورکهایمر با ماکیاولی، هابز، یوتوپیاپردازان بزرگ دوره رنسانس، ویکو و هگل تبادل نظر می کند. مسیری انتقادی که در پایان آن آشکار می شود که راه به سوی حقیقت، بخشی از حقیقت است.

سپیده دمان فلسفه ی تاریخ بورژوایی، افزون بر افشای ابزار انگاری سیاسی_سیاست در مقام فن چیرگی بر انسان ها، در تداوم برنامه غربی سلطه بر طبیعت_طرح تاریخ انتقادی عقل سیاسی را که از پیدایش دولت خودکامه جدایی ناچذیر است،ارائه می دهد.

فراخوان به عمل، مایه ی وحدت و توان این اثر است. هورکهایمر در همان حال که با متافیزیک و ذات های شئ واره حاصل آن _هستی، روح، طبیعت یا تاریخ_ مبارزه می کند از هشدار دادن در مورد «فروتنی اندیشه» و بردباری ایده آلیسم دمی باز نمی ایستد.