سفر به انتهای شب

درباره‌ی این کتاب:

فردینان دانشجوی پزشکی در پاریس است و به رغم تمایلات سیاسی‌اش تحت تأثیر نمایش رژۀ نظامی تصمیم می‌گیرد به ارتش فرانسه ملحق شود. میدان نبرد و چیزهایی که در آنجا به چشم می‌بیند، باعث ایجاد تغییر عظیمی در شخصیت او می‌شوند و تصمیم می‌گیرد تا فرار کند. او برایش مهم نیست که چطور دیده می‌شود یا دیگران چگونه قضاوتش می‌کنند، فردینان تنها می‌خواهد که زنده بماند و عقیده دارد که جنگ احمقانه است و دنیا بدون آن بسیار زیباتر است. پس از گریختن از میدان جنگ به آفریقا می‌رود اما حتی آنجا هم تاب نمی‌آورد و پس از اتفاقات فراوان و ماندگاری‌های کوتاه مدت در مکان‌های مختلف، در نهایت به وطنش فرانسه بازمی‌گردد. فردینان مدام در تکاپوست و به قول خودش در سفری به انتهای شب قرار دارد و هرروز بیشتر و بیشتر در تاریکی پیش می‌رود. فردینان یکی از به یاد ماندنی‌ترین شخصیت‌ها در دنیای ادبیات است، او شخصیتی‌ست بسیار واقع‌گرا که ترس‌ها و آشفتگی‌های ذهنی خود را پنهان نمی‌کند و حرف‌هایی می‌زند که بسیاری جرئت به زبان آوردن‌شان را ندارند.

سلین به تعبیری به زور وارد ادبیات شد و صدایی را وارد ادبیات کرد که پیش از او پیشینه‌ای نداشت؛ صدایی «سرخورده»، «آزرده» و «عامیانه». این صدا در «سفر به انتهای شب» صدای باردامو، راوی و قهرمان درشت‌گو و خودپسند رمان است.

درباره‌ی نویسنده:

لویی فردینان سلین نویسنده‌ی فرانسوی ، در ۲۷ می سال ۱۸۹۴ در کوربوآ ،منطقه ای در حوالی پاریس، دیده به جهان گشود. پدرش یکی از کارمندان بیمه فرانسه بود و خودش نیز به دلیل علاقه‌ای که به پزشکی داشت ، رشته‌ی پزشکی خواند و تا به آخر عمر نیز طبابت شغل اصلی او بود. نویسندگی یکی از علایق ویژه‌ی او بود و طبیعتا می‌توان گفت که از دوران دانشگاه میل به نوشتن در او تبدیل به یک دغدغه شد و همین امر باعث شد که در سال ۱۹۳۲ نخستین رمان خودش را به نام «سفر به انتهای شب» به چاپ برساند. سلین درباره‌ی خودش کمتر حرف می‌زد و وقتی هم که چیزی می‌گفت اغلب دروغ بود. یکی از دوستان سلین که در یکی از مصاحبه‌هایش حضور داشته، می‌گوید که او از اول تا آخر به یک خبرنگار دروغ گفت و بعد از رفتن او نیز از دروغ گفتنش خوشحال شد. سلین جایی گفته: «حقیقت دردی است که هیچ وقت انسان را رها نمی‌کند و حقیقت این دنیا مرگ است. باید انتخاب کنی؛ مرگ یا دروغ. راستش را بخواهید شخصاً هیچ‌وقت جرأت خودکشی را نداشته‌ام.» او در همهٔ آثارش ردی از شخصیتش به جا گذاشته‌است. سلین سرانجام در اول ژوئیه ۱۹۶۱ در منطقه‌ای دورافتاده در فرانسه درگذشت.

برشی از متن:

بهتر است خیال برت ندارد، آدم‌ها چیزی برای گفتن ندارند. واقعیت این است که هرکس فقط از، دردهای شخصی خودش با دیگری حرف می‌زند. هر کس برای خودش و دنیا برای همه.