زیبایی شناسی و غیاب اضطرار

معرفی کوتاه

زیبایی شناسی و غیاب اضطرار

کتاب حاضر با محوریت اضطراری که مشخصه ی قرن بیست و یکم است، زیبایی شناسی جدیدی را پیش می کشد. سانتیاگو ساوالا از تمایزگذاری مارتین هایدگر میان آن آثار هنری که ما را از اضطرار می رهانند و آن هایی که ما را (به سوی) اش می برند، بهره می گیرد. آثار دسته ی نخست ابراز سیاست فرهنگی و حافظ وضع موجودند و اضطرارها را پنهان می کنند؛ و آثار دسته ی دوم رویدادهایی مختل کننده اند که ما را به سوی اضطرارها می رانند.

نویسنده با تاکید بر دیدگاه های آرتور دانتو، ژاک رانسیرو جانی واتیمو که زیبایی شناسی را بیش تر پذیرای هنر معاصر کردند معتقد است آثار هنری صرفا وسیله ی تعالی بخشی به مصرف گرایی یا تعمق در زیبایی نیستند، بلکه آغاز گاهی برای تغییر جهان اند. هنرمندان رادیکال آثاری می آفرینند که مداخله ی فعالانه در بحران های جاری را آشکار و ایجاب می کنند. ساوالا با تفسیر آثاری که هدف شان راندن ما به سوی اضطرارهای غایب است، نشان می دهد که قابلیت هنر برای خلق واقعیت های تازه اهمیتی بنیادین در سیاست دموکراسی رادیکال، در وضعیت اضطرار کنونی دارد.

ما به راهی برای مختل کردن نظم موجود نیاز داریم که جای تقویت وضع موجود، به کنش دموکراتیک رادیکال نیرو بخشد. نویسنده در این کتاب برانگیزاننده می گوید در عصری که بزرگترین اضطرار همان غیاب اضطرار است، تنها ظرفیت هنر معاصر برای دگرگون کردن واقعیت می تواند نجات مان دهد.