در جستجوی زمان از دست رفته (7 جلدی)

• درباره در جستجوی زمان از دست رفته:

در جستجوی زمان از دست رفته شاهکار مارسل پروست و طولانی‌ترین رمان جهان است که در سال‌های 1908 تا 1922 میلادی نوشته شده؛ اما انتشار آن بین سال‌های 1913 تا 1927 به طول انجامید. مسلما نوشتن درباره‌ی چنین اثر بزرگی کار آسانی نیست و موضوع کتاب به گونه‌ای نیست که بتوان آن را تنها در چند خط خلاصه کرد. «در جستجوی زمان از دست رفته» داستان مردی را روایت می‌کند که آشکارا خود مارسل پروست است هرچند که در کتاب به این موضوع اشاره‌ای نمی‌شود. او به دنبال پیدا کردن معنای زندگی است و در طول کتاب خاطرات گذشته‌ی خود را به یاد می‌‌آورد و هر خاطره‌ای را با جزئیات بسیار دقیق و توصیفاتی بس زیبا برای خواننده تعریف می‌کند.

پروست ما را با شخصیت‌های مختلفی آشنا می‌کند که گرچه نسبت به هم تفاوت‌های زیادی دارند، اما سرنوشت‌شان به یکدیگر گره خورده است و از هم تاثیر می‌پذیرند. این رمان را نمی‌توان تنها در یک ژانر مشخص محدود کرد، چرا که پروست در این کتاب از هرچیزی سخن می‌گوید. از هنر، روانشناسی، ادبیات، تاریخ، و این نهایت هنرمندی و چیره‌دستی یک نویسنده است. در جستجوی زمان از دست رفته کتاب سنگینی است، آسان‌خوان نیست و به افرادی که تازه در ابتدای مسیر کتاب‌خوانی قرار دارند به هیچ عنوان پیشنهاد نمی‌شود. با این حال، اگر یک روز تصمیم گرفتید که به سراغ آن بروید شک نکنید که قرار است با یکی از تاثیرگذارترین کتاب‌های زندگی‌تان روبرو شوید، بسیاری اعتقاد دارند که هیچکس پس از خواندن این کتاب ارزشمند آن آدم قبلی نخواهد بود.

• درباره نویسنده:

مارسل پروست در سال ۱۸۷۱ در خانواده‌ای ثروتمند و از مادری یهودی در پاریس به دنیا آمد اما چون از کودکی به بیماری آسم و تنگی نفس مبتلا شد، کمتر از خانه خارج می‌شد و بیشتر در منزل و در کنار مادر بود. مارسل در دانشگاه، علم سیاست خواند و تصمیم داشت تا وارد عرصه سیاست شود اما بعد تصمیم گرفت که تمام زندگی‌اش را صرف ادبیات کند.  در ۲۵ سالگی نخستین اثرش “خوشی ها و روزها” را منتشر کرد که آناتول فرانس (مشهورترین نویسنده آن دوران) بر آن مقدمه نوشت. پروست پس از نگارش کتاب “ژان سنتوی”، عزم خود را جزم کرد تا بر روی رمانی کار کند که ۲۰ سال از عمرش را به خود اختصاص داد و در آخرین ساعت‌های زندگی‌اش کامل شد.

• درباره مترجم:

بد نیست که چند خطی هم درباره‌ی مترجم توانمند کتاب، مهدی سحابی، سخن بگوییم. در حالی که مترجمان ایرانی چندین بار تلاش کرده بودند تا اثر سترگ «در جست‌وجوی زمان از دست‌ رفته» را  به فارسی ترجمه کنند، اما این مهدی سحابی بود که توانست همه جلدهای این کتاب حجیم را به فارسی برگرداند و به دست ناشر بسپرد. ترجمه رمان هفت جلدی در در جستجوی زمان از دست رفته دقیقا ده سال و یک ماه طول کشید. سحابی ترجمه این کتاب را “دشوار” می‌دانست، اما به ترجمه‌ناپذیری آن اعتقاد نداشت: «دشواری کجا و ترجمه‌ناپذیری کجا؟»

برشی از متن:

و این بیماری، عشق سوان، چنان گسترش یافته بود، چنان تنگانگ با همه عادت‌های او، همه کارهایش، اندیشه‌اش، سلامتش، خوابش، زندگی‌اش، و حتی با آنچه برای پس از مرگش می‌خواست درآمیخته بود، آن‌چنان دیگر با او یکی شده بود که اگر آن را از او وا می‌کَندی خودش هم کمابیش یکپارچه نابود می‌شد: یعنی که، به اصطلاح جراحان، عشقش دیگر عمل‌کردنی نبود.