دری در کار نیست و جستار مرد تنهای خدا

معرفی کوتاه

دری در کار نیست و جستار مرد تنهای خدا

تامس ولف سی‌ و‌ هشت‌ساله مرد، با دو رمان بلند و مجموعه‌ ای از داستان‌ های کوتاه و البته هزاران صفحه دستنوشته‌ ای که می‌ بایست پسامرگ تنظیم و منتشر می‌ شدند؛ اما متن کامل «دری در کار نیست» اگر در زمان حیات او روی انتشار ندید دلیلش وسواس نویسنده‌ ی جوان یا سختگیری ویراستارش نبود، بلکه چون همان دو پاره‌ ی نخستین داستان که پنج سال قبل مرگش در مجله‌ ای منتشر شد به سبب زبان گزنده و تصویرهای بیرحمانه و اشارات صریح داستان که با نثری افسونگر روایت می‌ شود به دادگاه و طرح دعوی انجامید. راز افسونگری‌ نثر ولف در توجهش به جزئیات و نورها و رنگ‌ ها و لحظه‌ ها و حرکات و صداها و اجراهای زبانی آن‌ هاست. ولف به سبک روایتگری جیمز جویس و مارسل پروست علاقه داشت و ملهم از شیوه‌ هایی بود که آن‌ ها برای بیان حس‌ های مبهم و متناقض و گاه آشوبنده‌ ی آدمی در پیش می‌ گرفتند. هرچه باشد، می‌ دانیم خودش را از تبار نویسندگان تراژیک (نه تراژدی‌نویس) می‌ دانست که دلمشغول «احساس مرگ و تنهایی، آگاهی از کوتاهی عمر و بار سنگین اندوه‌ اند» و «از دل این درد فقدان، این شوریدگی تلخ برآمده از مالکیتی گذرا، این سرافرازی ویرانگر نهفته در یک دم، چکامه‌ ی سرور» می‌ آفرینند.