داستان من

معرفی کوتاه

داستان من

صدایم هنوز نگرفته بود. در هم نشکسته بودم. قبل از اینکه آخرین حرف هایم را بر زبان بیاورم، به بالا نگاه کردم و تمام آنفیلد را از نظر گذراندم:
«در مقابل اکثر هواداران دنیا بازی کرده ام و بگذارید این موضوع را به شما بگویم. شما بهترین هستید. از همه تان متشکرم و برایتان آرزوی موفقیت دارم.»

میکروفون را برگرداندم و همراه سه دخترم به سمت جایگاه کوپ رفتم. دستم را بلند کردم و برای آخرین بار شروع به خواندن کردند:
«وقتی از میان طوفان عبور می کنی، سرت را بالا بگیر…»
روی صندلی عقب ماشین نشسته بودم و حرکت اشک ها را بر صورتم حس می کردم. سال ها بود که گریه نکرده بودم، اما در راه خانه نمی توانستم خودم را کنترل کنم. اشک ها در بعد از ظهر آفتابی لیورپول خیال بند آمدن نداشتند. هر چقدر از آنفیلد دورتر می شدیم، سکوت هم بیشتر می شد. یادم نمی آید آن سفر چقدر طول کشید. حتی نمی توانم بگویم که خیابان ها ترافیک بود یا مانند دورن من تهی. داشتم می مردم.

یک ساعت قبل، بعد از بازی با چلسی، دل ام می خواست زمین دهان باز کند و مرا ببلعد.