خیابان شکرچیان

معرفی کوتاه

خیابان شکرچیان

بر صندلی سینمای بچگی/ نوجوانی، آدم احساسش را در برابر زیبایی تصویری که بر پرده گسترده بود، به صورت لبخندی و نگاهی با دوستی که در کنار او نشسته بود در میان می گذاشت… آن دوست دیگر در کنار ما نیست، ولی آدم یک جورهایی آرزو دارد که بر عرصه این سیاره بسیار پرتکابو و ناآرام، در میان این همه حجرف هایی که با اوضاع روز در «سنخیت» کامل است، این نوع حرف های پرت و به دور از آداب و احوال زمانه (که آدم چه خوب در جریان آن هست) ذره ای، چه می دانم، معنی و قدر داشته باشد. در همان حدی که لبخندی را برانگیزد…