جودیث و رخدادنی ها

معرفی کوتاه

جودیث و رخدادنی ها

هاوارد باكر – بزرگترین تراژدی نویس تاریخ انگلیس از زمان شکسپیر تاکنون – تئاتر فاجعه را برآیند «درد زایمان مرگ» تعریف می کند و آن را پلی بر مغاک میان میرایان و مرگ قلمداد می کند. تئاتر فاجعه را به طور کلی و دو نمایشنامه ی حاضر را به طور خاص می توان در چهار مفهوم چکیده کرد: «رخداد»، «امر ناممکن»، «امر نا-انسانی»، و «گماناندیشی وجودی – اخلاقی». «رخداد» به نوبه ی خود به شکل های گوناگونی تجلی می یابد: حدشکنی (شامل قربانگری و شهوندگی)، رویارویی با «دیگری» و همچنین میل به مرگ به مثابه ی غایی ترین «ناشناختنی» و «راز» در حیات انسان.

هر دو نمایشنامه های که در این کتاب گنجانده شده اند – جودیث و رخدادنی ها – تصویرگر لحظات آستانه ی – رخدادی مواجه ی میان «تاریخ» و «پاد-تاریخ» هستند که شخصیت در آنها تصمیمی می گیرد، که از نظرگاه عقل ابزاری – عرفی، «غیرعقلانی» و گاه حتی «غیرانسانی» می نماید بسیاری از شخصیت ها با پیش نگاشت ها، صلاح اندیشی ها و پیش فرض های اخلاقی، ایدیولوژیکی، و سیاسی خود به رویارویی رخداد می روند. در این رویارویی ست که شخصیت ها – به لحاظ پویاشناختی اخلاقی – وجودی و زیباشناسی تن – روانشناختی – گاه آری گویانه و گاه ناخودآگاه دستخوش دگرگونی، تحول، و از خود فراروی بنیادین می شوند.