تونل

• درباره تونل:

به دلیلی نامعلوم این رمان، که نخستین اثر از بزرگ ترین رمان های سه گانه‌ی آمریکای لاتین است، پیش از این در انگلیس انتشار نیافته است. اکنون این ترجمه‌ی جدید از تونل با درخشش خیره کننده‌اش خواننده را بی‌اختیار به ستایش وا می‌دارد و ساباتو را در مقام پرآوازه‌ترین نویسندگان آرژانتین می‌نشاند.

تونل درباره کاستل نقاشی معروف و شناخته شده و در عین حال مغرور است. او گوشه‌ی یکی از تابلوهایش پنجره‌ای کشیده که در قاب آن زنی مشغول تماشای دریاست. حواس خوان پابلو در تمام مدت نمایشگاهش جمع آن است که چه کسی متوجه این پنجره و منظره‌اش میشود. درنهایت روزی زنی از راه می‌رسد که متوجه‌ی این تابلو می‌شود و به آن خیره می‌ماند. کاستل با دیدن او احساس می‌کند که آن زن تنها آدم روی زمین است که او را خوب درک می‌کند و او به صورتی جنون آمیز عاشق زن که ماریا نام دارد می‌شود. او حاضر است دست به هرکاری بزند تا او را به صورت تمام و کمال از آن خود کند. پس از آن روز، دربه در به دنبال ماریا می‌گردد و متوجه می‌شود که او زنی متاهل است. شاید اگر فرد دیگری جای کاستل بود، پای خود را از این فراتر نمی‌گذاشت و بیخیال می‌شد، اما او باز هم دست از دنبال کردن ماریا برنمی‌دارد و بیشتر و بیشتر مشتاق آن می‌شود تا ماریا را متعلق به خود کند…

• درباره نویسنده:

ارنستو ساباتو نویسنده و رمان نویس برجسته‌ی آرژانتینی از تبار ایتالیایی بود. ساباتو در 26 سالگی دکترای فیزیک گرفت و فیزیکدان موفقی هم به حساب می‌آمد، اما به یک باره علم را رها می‌کند و به سراغ ادبیات می رود. او در سال 1985 برنده‌ی جایزه «میگل سروانتس» می‌شود که بزرگترین جایزه ی ادبی اسپانیا است. او را جزو پیشگامان رمان روان شناختی فرویدی در آرژانتین می‌دانند.

• برشی از متن:

بعضی وقت ها احساس می‌کنم که هیچ چیز معنی ندارد. در سیاره‌ای که میلیون‌ها سال است با شتاب به سوی فراموشی می‌رود، ما در میان غم زاده شده‌ایم؛ بزرگ می‌شویم، تلاش و تقلا می‌کنیم، بیمار می‌شویم، رنج می‌بریم، سبب رنج دیگران می‌شویم، گریه و مویه می‌کنیم، می‌میریم، دیگران هم می‌میرند، و موجودات دیگری به دنیا می‌آیند تا این کمدی بی معنی را از سر گیرند.