بکت و تئاتر معناباختگی

معرفی کوتاه

بکت و تئاتر معناباختگی

در کتاب حاضر مشهورترین آثار ساموئل بکت معرفی و نقد می­ شوند که در زمره ­ی برجسته­ ترین و تاثیرگذارترین نمایشنامه نویسان مدرن قرار دارد. نام بکت با جنبش موسوم به «معنا باختگی» گره خورده است که در اوایل نیمه ­ی Absurdity دوم قرن بیستم در تئاتر اروپا شکل گرفت. «معنا باختگی» (یا که مترجمان ایرانی در گذشته معادل «تئاتر پوچی» را برای آن به ­کار می­برند) نحله­ ای از نمایش­نویسی مدرن است که ریشه در فلسفه ­ی اگزیستانسیالیسم دارد و اندیشمندان و نویسندگانی همچون ژان­ پل سارتر، آلبرکامو و فرانتس کافکا نقش بسزایی در شکل­ گیری مبانی آن ایفا کردند. نمایشنامه ­های معنا باخته با شخصیت ­های عجیب و غریب و رویدادهای غیر­منطقی و دور از انتظار، خواننده را بهت ­زده و گیج می­کنند تا جهانی بی­ معنا شده و روابطی مضحک و دلهره­آور میان انسان­های روزگار ما را به نمایش بگذارند. آثار بکت بویژه شاهکار او نمایشنامه ­ی در انتظار گودو، عرف­های نمایشنامه­ ی خوش ساخت را برهم می­ ریزند و با نشان دادن مخمصه­ های دردناک و در عین ­حال خنده­ آور انسان­ های مفلوک، تصویری از زندگی پراضطراب ما در جهانی بیگانه و بی رحم به دست می­ دهند. نویسنده­ ی کتاب حاضر، پس از تبیین ویژگی­ های تئاتر معنا باخته، نمایشنامه ­های مهم بکت را از منظر مضامین و تکنیک ­های معنا باختگی در آن­ها مورد بررسی نقادانه قرار می­دهد. دکتر جیمز رابرتس، مولف این کتاب،استاد ادبیات انگلیسی در دانشگاه نبروسکا در آمریکاست و تالیفات متعددی درباره ­ی بکت دارد. دکتر حسین پاینده، مترجم کتاب، متخصص نظریه و نقد ادبی است و ده­ ها مقاله و چندین کتاب در این حوزه منتشر کرده است که از آن جمله می ­توان به کتاب نقد ادبی و دموکراسی و قرائتی نقادانه از آگهی ­های تجاری در تلویزیون ایران اشاره کرد. وی عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی است.