به سوی شعرهای باشکوه

معرفی کوتاه

به سوی شعرهای باشکوه

به سوی شعرهای باشکوه:

آیا شاعری حرفه است یا ایدئولوژی؟ در هر حال ارکان آن کدام هاست؟ با عقل، عاطفه، حقیقت، رویا… چه رابطه ای دارد؟ هرکس با طرز متفاوتی شعر می سازد. من خود اغلب در رویای شبانه یا در رویاهای کوتاه روزانه با چشم باز، کلمه ای، تصویری، فریمی از یک فیلم و گاه صوتی می بینم یا می شنوم. بعدها ذره بین برمی دارم و از درون همان جز ماجرایی را پیدا می کنم، درواقع آن جز کلیدی است برای گشایش ماجرایی که وجود داشته و من فراموش کرده بودم. پس برای من هر شعر با رویا و با رهایی به پایان می رسد؛ و این رهایی خود می تواند بیداری باشد یا رویای دیگری…

احتمالاً خیلی‌ها همین شیوه‌ی منبسط کردن کلمه را می‌شناسند. امّا محصولات اصیل این نوع اکتشاف_یا به قول رمبو کیمیاگری_ همه با هم متفاوت است. شاعران واقعی نتوانسته‌اند نه حزبی، نه خانواده‌ای و نه حتی دهاتی مشترک داشته باشند. همچنان‌که تجربه‌ی مخاطبان شعر نیز متفاوت است. گروهی به تجربه‌ی «زیبا» می‌رسند و اغلب به تجربه‌ی «شگفت‌انگیز» که توصیف‌ناپذیر است.