به خاطر باران

معرفی کوتاه

به خاطر باران

آن پالتو بارانی سرمه ای کهنه را تا سال ها داشتم. یک نوبت که به گردش باغی رفته بودیم چمن از شبنم قدری خیس بود و بارانی را بر چمن گستردم و بر آن نشستیم. او نشست و من که خسته بودم دراز کشیدم و نگاه که کردم، صورتش بالای سرم بود که دورش را شاخه های پرشکوفه سیب و گیلاس، شکوفه های سفید و صورتی، قاب گرفته بودند…
بارانی را تا مدت ها در گنجه لباس هایم داشتم، بارانی ای که قدری گلی شده بود و گل خشک شده اش را هرگز پاک نکردم. بارانی در گنجه آویخته بود و هروقت که سرم را پیش می بردم و نفس می کشیدم، پیش سینه اش هنوز عطر او را داشت…