باچان

• درباره کتاب باچان:

باچان پسری شرور و دردسر‌ساز است که ما را از دوران نوجوانی تا زمانی که به عنوان یک معلم در مکانی دورافتاده استخدام می‌شود، با خود همراه می‌کند. در کودکی هیچ‌یک از اعضای خانواده باچان از او دل خوشی ندارند و تنها کسی که همیشه حامی اوست و به آینده‌اش امیدوار است، کی‌یو، مستخدمه پیر خانه آن‌ها است، او باور دارد که آینده‌ای درخشان در انتظار باچان است.

هنگامی که باچان به سن جوانی می‌رسد، برای تدریس به جزیره‌ای کوچک و دورافتاده در ژاپن می‌رود و به عنوان معلم در مدرسه‌ی آنجا شروع به کار کند. داستان اصلی از این نقطه آغاز می‌شود، چرا که باچان پس از مواجهه با محیط مدرسه و دیدن رفتار دانش‌آموزان و دیگران معلمان، متوجه می‌شود که به هیچ عنوان نمی‌تواند خود را با سیستم حاکم بر آنجا تطبیق دهد. موضوع اصلی این کتاب تقابل افکار نو و تجددخواهانه با اخلاقیات سنتی‌‌ست که با طنز و کنایه همراه شده است.

• این کتاب برای چه کسانی مناسب است؟

جالب است بدانید که باچان یکی از محبوب‌ترین کتاب‌های ناتسومه سوسه‌کی است و بسیاری از دانش‌آموزان ژاپنی این کتاب را در دوران مدرسه می‌خوانند. باچان براساس تجربیات شخصی نویسنده نوشته شده است و از آنجایی که بازتاب تاریخ ژاپن نیز هست، می‌تواند برای دوستداران ادبیات ژاپن و کسانی که قصد دارند بیشتر با تاریخ این کشور آشنا شوند مناسب باشد.

• درباره نویسنده:

ناتسومه سوسه‌کی، متولد سال ۱۸۶۷ و درگذشته سال ۱۹۱۶، داستان‌نویس، شاعر و پژوهشگر ادبیات بریتانیا بود. سوسه‌کی از آغازگران و از چهره‌های مطرح و مهم ادبیات مدرن ژاپن است. سوسه‌کی در ژاپن ادبیات انگلیسی خواند و تحصیلاتش را در این زمینه در لندن تکمیل کرد و به ادبیات انگلیسی بسیار تسلط داشت. او همچنین شیفته ادبیات چینی بود.

• برشی از متن:

عجب دنیایی! از طرفی امثال چاپلوسِ وقیح که اصرار دارند پایشان را از گلیمشان درازتر کنند، از طرفی امثال جوجه‌تیغی که انگار همیشه دارد با قیافه‌اش می‌گوید «ژاپن بدون من به دردسر می‌افتد»، از طرفی امثال قرمزپوش که باورش شده در بازار روغن مو و جذابیت سرآمد است، یا گورکن که رفتارش داد می‌زند خود را روح حلول یافته‌ی آموزش در جسمی کت پوش می‌داند… هرکدام به نحوی از خودراضی بودند. هرگز کسی چون آقای کدوی رنگ‌پریده ندیده بودم: آن‌قدر فروتن و محجوب که بیشتر به عروسکی بی‌اختیار می‌ماند. گاه آدم به فکر می‌افتاد که اصلا وجود دارد یا نه.

صفحه 128 از کتاب باچان