بالکان اکسپرس

• درباره نویسنده

اسلاونکا دراکولیچ ، متولد کرواسی (یوگسلاوی سابق) در سال 1949، روزنامه‌نگار و نویسنده‌ای است که کتاب‌هایش به بسیاری از زبان‌ها ترجمه شده است. در دانشگاه زاگرب در رشته ادبیات تطبیقی و جامعه‌شناسی تحصیل کرد. از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۲ با دوهفته نامه استارت و هفته نامه باناس هر دو چاپ زاگرب همکاری کرد. در اوایل دهه ۹۰ کرواسی را به دلیل مسائل سیاسی ترک کرد و رهسپار سوئد شد. آثار و مقالات او در بسیاری از نشریات اروپایی و بین‌المللی مانند لا استامپا، فرانکفورتر آلگماینه زایتونگ، نیشن، یوروزین چاپ شده‌است. وی در سوئدو کرواسی زندگی می‌کند.

معروف ترین کتاب او در ایالات متحده کتاب کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم می‌باشد . آخرین مجموعه مقالات او به نام  دیدار مجدد از کافه اروپا : چگونه در پسا کمونیسم زنده بمانیم توسط انتشارات پنگوئن رندوم هاوس در ژانویه 2021 منتشر شد. او در ایالات متحده هشت کتاب غیرداستانی و پنج رمان منتشر کرده است. در سال 2010، خوانیتا ویلسون فیلم سینمایی «انگار من آنجا نیستم» را براساس کتابی با نام اس، یک رمان دربارهٔ بالکان (انگار آن‌جا نیستم)، اثر دراکولیچ ساخت. علایق اصلی دراکولیچ در ادبیات غیرداستانی شامل وضعیت سیاسی و ایدئولوژیک در کشورهای پساکمونیستی، جنایات جنگی، ناسیونالیسم، مسائل فمینیستی، بیماری و بدن زن است. او برنده جایزه «تفاهم اروپایی» نمایشگاه کتاب لایپزیگ در سال 2004 است.

کتاب شناسی اسلاونکا دراکولیچ

اسلاونکا دراکولیچ در داستان‌های خود به موضوعات مختلفی پرداخته، مانند بیماری و ترس از مرگ در هولوگرام‌های ترس، قدرت مخرب میل جنسی در پوست مرمر؛ یک رابطه عاشقانه غیرمتعارف در طعم یک مرد؛ بی‌رحمی قربانیان جنگ و تجاوز جنسی در رمانی درباره بالکان.

اسلاونکا در سه رمان درباره زنان خلاق که با مردان قدرتمند زندگی می‌کنند (فریدا کالو، دورا مار و میلوا انیشتین) به سلطه و توازن قدرت بین زوج‌ها می‌پردازد. زندگی تخیلی فریدا کالو در تخت فریدا نشان می‌دهد که چگونه فریدا هرگز از نقاشی دست نمی‌کشد. اسلاونکا در دورا و مینوتور: زندگی من با پیکاسو در مورد دورا مار و رابطه آشفته او با پابلو پیکاسو می‌نویسد. اینکه چگونه بر هویت دورا به عنوان یک هنرمند تأثیر می‌گذارد. میلوا انیشتین، نظریه غم و اندوه رمانی است که از دیدگاه همسر اول آلبرت انیشتین میلوا ماریچ نوشته شده است. مادری و وابستگی مالی و عاطفی به انیشتین او را از علم و زندگی حرفه‌ای دور کرد. اسلاونکا در کتاب مجموعه داستان زن نامرئی و داستان‌های دیگر در مورد تابوی پیری زنان می‌نویسد.

در کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم، بالکان اکسپرس و کافه اروپا او به زندگی روزمره در کشورهای کمونیستی و پساکمونیستی می‌پردازد. دیدار مجدد از کافه اروپا تصویری از اروپای شرقی، سی سال پس از پایان کمونیسم ترسیم می‌کند.

اسلاونکا در کتاب راهنمای بازدید از موزه کمونیسم تاریخ کمونیسم را از منظر حیوانات با گردشی در موزه به تصویر کشید. او شرارت را در مردم عادی و انتخاب‌هایشان در کتاب «آنها هرگز آزارشان به مورچه هم نمی رسید: جنایتکاران جنگی در دادگاه لاهه» درباره افرادی که در جنگ‌های یوگسلاوی سابق مرتکب جنایت شدند، بررسی می‌کند. دراکولیچ در کتاب گوشت تن او در مورد افرادی که تصمیم می‌گیرند کلیه خود را به شخصی که هرگز ندیده‌اند اهدا کنند، می‌نویسد.