• درباره ی کتاب

کتاب انقلاب های 1989، روایتگر روزهایی است که طوفان انقلاب، اروپای شرقی و اردوگاه کمونیسم را در نوردید.

در اواخر دهه ی 1980 موجی از اعتراض اروپای شرقی را درنوردید. اتحاد جماهیر شوروی که مانند یک امپراتوری، برای چند دهه با اقتدار بر اروپای شرقی حکمرانی می کرد.ناگهان با وضعیتی مواجه شد که می رفت تا هستی اش را با تهدید روبرو کند. تا پایان دهه ی 1980 میلادی، هر اعتراضی در بلوک شرق، با هر میزان گستردگی، به شدت توسط شوروی و با دستور مستقیم مسکو سرکوب می شد، اما با روی کار آمدن میخائیل گورباچف، آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی، سلسله ای از اصلاحات در دستور کار قرار گرفت که بر خلاف پیش بینی رهبران آن به تضعیف حاکمیت شوروی و ایدئولوژی کمونیستی بر کشورهای بلوک شرق از جمله آلمان شرقی، اوکراین، لهستان، یوگسلاوی، آلبانی، رومانی و چین انجامید.

اعتراضات که تا سال 1990 ادامه داشت رفته رفته تبدیل به کودتاها و انقلاب هایی شد.که دولت های اروپای شرقی را از اردوگاه کمونیسم جدا کرده و به نظام های سیاسی دموکراتیک یا شبه دموکراتیک انجامید. انقلاب های 1989 داستانی بود با پایانی خوش که به چند دهه استبداد بر اروپای شرقی پایان داد.

ویکتور شبشتین، نویسنده ی کتاب انقلاب های 1989 که در دهه ی 80 میلادی به عنوان ژورنالیست بسیاری از حوادث مطرح شده در کتاب را پوشش خبری داده بود می گوید: «این مسئله برای من، چیزی بیش از گزارش خبری و مقاله نویسی بود.»

کتاب که در سه بخش جنگ سرد، ذوب شدن یخ ها و انقلاب، تدوین شده؛ با روایتی از فضای سال های پس از جنگ جهانی دوم آغاز می شود، فضای کشورهای تحت سلطه ی شوروی را به تصویر می کشد و در نهایت با از میان برداشتن دیوار برلین، به انقلاب های مخملی و کودتا منجر شده، و در نهایت به فروپاشی شوروی در اروپای شرقی می انجامد.

انقلاب های 1989 به همه نشان داد که چگونه زنان و مردان عادی می توانند جهان را عوض کنند.

• درباره ی نویسنده

ویکتور شبشتین، متولد (1956)، نویسنده و تاریخ نگار اهل مجارستان است که در مورد تاریخ روسیه و کمونیسم فعالیت می کند. شبشتین که در شهر بوداپست به دنیا آمد، به عنوان ژورنالیست با بسیاری از مطبوعات برجسته ی بریتانیا از جمله The Times، the Daily Mail، و the London Evening Standard همکاری کرده است.

• برشی از متن

گورباچف باور نداشت که مردم کشورهای اقماری برای مستقل شدن کشورشان از شوروی شتاب خواهند کرد. این بزرگترین اشتباه محاسباتی اش بود. موقعی که او از برلین شرقی یا پراگ دیدار می کرد و شعارهای «گوربی، گوربی» جمعیت های عظیم را می شنید و پلاکاردهای «زنده باد پروستریکا» را در بالای دست هایشان می دید، گمان می کرد مردم دارند از سبک اصلاحات کمونیستی اش حمایت می کنند. او متقاعد شده بود که مردم کشورهای اقماری گزینه ی همپیمان ماندن با اتحاد شوروی را انتخاب خواهند کرد. او تنها زمانی متوجه اشتباهاتش شد که اتحاد شوروی دیگر وجود نداشت.