آن تک درخت انار

معرفی کوتاه

آن تک درخت انار

آرام به سکوی مرمری نزدیک شدم تا مطمئن شوم اوست. «بعد از این همه سال کی و چطور برگشته؟» طره‌ای از موهای بلند و سیاهش ریخته بود یک طرف سرش و قسمتی دیگر گونه سمت راستش را پوشانده بود؛ انگار می‌ خواست از چهره‌ اش که این همه سال تغییر نکرده، مراقبت کند. ابروها با دقت تمام آراسته شده بودند و مژه‌های بلند، بینی باریک و خوش‌تراش و لب‌های قرمزش طوری خودنمایی می‌کردند که هنوز طراوت و تازگی‌ شان را می‌ شد احساس کرد. دو دستش را روی نافش گذاشته بود و ناخن‌ های بلند لاک‌ زده‌اش به رنگ قرمز لب‌ هایش خودنمایی می‌ کردند و ناخن پاهایش هم. از خودم پرسیدم خواب است یا مرده؟ ترسیدم به او دست بزنم. به چهره‌ اش خیره شدم و بعد صدایش زدم: «ریم.»

بی‌ آن‌ که چشم بگشاید، تبسمی کرد. بعد آرام آرام چشم‌ هایش را باز کرد و سیاهی مردمک‌ هایش از تبسم پر شد. نمی‌ فهمیدم چه اتفاقی دارد می‌افتد. پرسیدم: «ریم! این‌جا چه کار می‌ کنی؟»