آخرین روزهای والتر بنیامین

معرفی کوتاه

آخرین روزهای والتر بنیامین

شاید این رمان انسانی‌ ترین، خصوصی‌ ترین و نزدیک‌ ترین تصویری باشد که از تشویش‌ ها، درونیات و زندگی و زمانه‌ ی یک فیلسوف می‌ خوانیم. پاریس ۱۹۴۰: والتر بنیامین را از ورای نظریه‌ پردازی‌ هایش می‌ بینیم، مردی همیشه در پی عشق و مغموم از عشق؛ مردی پناه‌ برده به کتاب‌ خانه‌ ای در پاریس که طی یک دهه‌ ی گذشته مشغول نگارش شاهکاری هزارصفحه‌ ای است. اما تانک‌ های نازی‌ ها حومه‌ ی شهر را پشت سر گذاشته‌ اند و حالا دارند به قلب پاریس می‌ رسند. از دور و نزدیک هشدار می‌ رسد که برای زنده‌ ماندن باید گریخت. بنیامین با دست‌ نوشته‌ ی ارزشمندش به امید نجات از کوره‌ راه‌ های کوهستان پیرنه رهس‍پار مرز می‌ شود. این فراز غم‌ انگیز با توصیف گذشته‌ ی پیچیده و جهان‌ وطنی بنیامین درهم ‌تنیده است: کودکی غرق در رفاهش در برلین، سال‌ های مشارکتش در جنبش جوانان آلمانی، سال‌ های دانشگاهش و رابطه‌ اش با متفکرانی که در حلقه‌ ی یاران صمیمی بنیامین بین دو جنگ جهانی بودند. آخرین روزهای بنیامین رمان ایده‌ هاست، رمانی شاعرانه. به‌ علاوه، داستانی است عاشقانه که یکی از تکان‌ دهنده‌ ترین وقایع فرعی جنگ جهانی دوم است، یک تراژدی که گاهی کمدی سیاه می‌ شود.