آب در هاون

معرفی کوتاه

آب در هاون

در آینه طنزهای تاریخ‌دار روزنامه‌ها و جراید، می‌توان از منظر طنز به بررسی و بازنگری اتفاقات و تحولات جامعه در مقاطع و موارد مختلف نشست و حوادث را در حوزه طنز، بازسازی كرد. به نظر من، به هر میزان و مقدار كه طنز روزانه و روزنامه‌ای، با ادبیات و شعر و مثل آمیخته و به فرهنگ عامه و فولكلور آویخته باشد؛ بر دیرپایی و مانایی آن افزوده می‌شود.

طنزهای این كتاب در فضایی قلمی شده است كه دولت اصلاح‌طلب و اهل گفتمان سیدمحمد خاتمی، در حال تحویل دادن كرسی گرم دولت به فردی به نام محمود احمدی‌نژاد با ادبیات و نگرش خاص خود است. این نكته را بدان خاطر گفتم كه همین ابتدای كار، گوشی دستتان باشد. دو سه ماه آن در دولت خاتمی و الباقی در دولت احمدی‌نژاد، به رشته تحریر درآمده است. در هر دو دولت، سعی كردم تا قلم طنزم از دایره انصاف و ادب خارج نگردد و خارج نزند.

طنز و تاریخ، در ارتباطی تنگاتنگ با هم هستند. هرگز آن مقدمه شیرین هم‌استانی خراسانی سبزواری‌الاصل خود را فراموش نمی‌كنم كه در ابتدای داستان حسنك وزیر نبشت:

«امروز كه من این قصه آغاز می‌كنم، از این قوم كه من سخن خواهم راند، یك دو تن زنده‌اند در گوشه‌ای افتاده و … در تاریخی كه می‌كنم، سخنی نرانم كه آن به تعصّبی و تزیدی كشد و خوانندگان این تصنیف گویند: «شرم باد این پیر را»؛ بلكه آن گوییم كه تا خوانندگان با من اندر این موافقت كنند و طعنی نزنند… .»

منتهی از این قوم كه من سخن می‌گویم، جز یكی دو تن، الباقی بحمدالله زنده‌اند و هر یك به عاقبتی و عافیتی دچار. و دچار یعنی عاشق!

دم همایونی ما گرم كه در این هر دو دولت، كار خودمان را كردیم. آب در هاون كوبیدیم!