شعر کلاسیک

شعر کلاسیک (کهن) فارسی
کتاب های شعر کلاسیک: تاریخچه‌ی سرایش شعر در ادبیات فارسی، شاید از سایر گونه‌های ادبی غنی‌تر باشد. جریان شعر کهن در ادبیات فارسی، با پیمایش مسیرهای متفاوت در طول دوران گوناگون، حامل آثاری است.که ادبیات می‌تواند با وجود آن‌ها به خود ببالد. گرچه شعر کهن فارسی در هر عصر و سده‌ای از برخی زبان‌ها مانند زبان عربی تاثیر گرفته است، اما همانند آبی که مسیر خود را پیدا می‌کند و سرانجام به رود می‌پیوندد، به یکتایی و شیوه‌ی منحصر به فرد خود رسیده است.

نخستین اثر

نخستین اثر در ادبیات ایران، که در قالب شعر سروده شده است، گاتاهای (گاهان) ـ‌هفده سروده‌ی زرتشت پیامبرـ است که مضمونی مذهبی دارد. اما نخستین «شعر عروضی» فارسی، مربوط به دوره‌ی صفاریان (اواسط قرن سوم) است.و شاعر آن، محمد بن وصیف سگزی، معتمد یعقوب لیث صفاری است. پس از آن در سلسه‌ی ساسانیان.شعر فارسی که به زبان فارسی دری و سپس به زبان پهلوی سروده می‌شد، به شکوفایی‌ای نسبی رسید.

رفته‌رفته قالب‌های گوناگون شعر رواج پیدا کردند و مضمونِ شعر در اعصار گوناگون تغییر یافت. شعر حماسی با «ابوالقاسم فردوسی» به اوج رسید و سپس در قرن ششم، مضامین عرفانی و عاشقانه دنیای شعر را فتح کردند. شروع شکوفایی و آغاز شیبِ رو به بالای «شعر» در ادبیات فارسی در قرن ششم و با پیدایش شاعرانی چون «عطار نیشابوری» و «نظامی گنجوی» حادث شد.

اما اوج این شکوفایی و بهره‌وری از زبان و راز و رمزهای آن، در قرن هفتم و با ظهور افرادی چون «مولانا جلال‌الدین محمد بلخی» و «سعدی شیرازی» حاصل شد. پس از آن، در قرن هشتم، گرچه حضور شاعرانی چون «حافظ شیرازی» به.اعتبار شعر افزود، اما شعر کهنْ شیبِ رو به پایینِ خود را آغاز کرد. در قرن‌های بعد، با پیدایش.سبک هندی و شاعران سرآمد این سبک، همچون «صائب تبریزی» و «بیدل دهلوی»، شعرْ جان تازه‌ای گرفت.
به‌صورت کلی، می‌توان پایان عصر شعر کهن فارسی را، دوران مشروطه دانست.

شما می‌توانید کتاب های شعر کلاسیک را از سایت رشد تهیه کنید.